مهرداد سپه‌وند موضوع توافق همکاری ایران و چین در فضای رسانه‌ای، نگاه‌های زیادی را به خود جلب کرده و پرسش‌هایی را در ذهن مردم ایجاد کرده است. در این فضا که از غبار ابهام و عدم شفافیت آکنده است، داوری‌ها اغلب متوجه کلیت این برنامه است. به گزارش اقتصاددان به نقل از دنیای اقتصاد ،
تاریخ شاهد است که هر گاه در سیاست خارجی ایران حالت تدافعی و رکود حاکم بوده در مقابل غرب و آمریکا نیز حالت تهاجمی در سیاست خارجه خود اتخاذ کرده اند. امضای سند همکاری مشترک ۲۵ساله ایران و چین از جمله اقدامات تهاجمی در سیاست خارجه ایران تلقی می شود. اقتصاددان: اگر چه در این
در سطح جهانی، چین ده‌ها «مشارکت جامع استراتژیک» از جمله با روسیه، پاکستان، انگلیس، بلاروس، کامبوج، شیلی، لائوس، میانمار، تایلند، ویتنام، الجزایر، آرژانتین، استرالیا و برزیل دارد. قراردادهای مشترکی با اتحادیه اروپا به ارزش ۱۱۳ میلیارد یورو امضا شده است. به گزارش اقتصاددان به نقل از تجارت نیوز، گفت‌وگو درباره قرارداد امضا شده «مشارکت
ابوالفضل علمایی‌فرمدیر میز چین در وزارت امور خارجه در اسفندماه ۱۳۹۴ که رئیس‌جمهور چین به ایران سفر داشت، دو کشور بیانیه‌ای به‌عنوان مشارکت جامع راهبردی ایران و چین منتشر کردند که در بند ۶ آن قید شده بود یک برنامه بلندمدت تنظیم خواهند کرد. به گزارش اقتصاددان به نقل از دنیای اقتصاد ، با توجه به
ادعاهای واشنگتن پست در مورد روابط ایران و چین چین وعده یک اتحاد نظامی با ایران را نداده است. به نظر نمی رسد که حجم زیادی از سلاح‌های چینی در انتظار ایران باشد. ایران خواهان سلاح‌های دفاع هوایی است و چین معمولا تانک به منطقه می‌فروشد. چین در تلاش برای ساخت موتورهای جت است و
امضای سند همکاری ۲۵ساله ایران و چین بازتاب گسترده‌ای میان افکار عمومی و نخبگان سیاسی و اقتصادی به دنبال داشت. موضوعی که باعث شد محمدجواد ظریف توضیحات مهمی درباره آن ارائه کند. به گفته وزیر خارجه، این سند، قرارداد و معاهده نیست، هیچ تعهدی هم برای هیچ‌یک از طرفین ایجاد نمی‌کند و بدون تصویب لوایح
