بررسی آمارهای بودجه خانوار نشان می‌دهد که سطح هزینه و درآمد خانوار در سال۱۴۰۱ نسبت به قله سال۱۳۹۶ در سطح پایین‌تری قرار دارد. این آمار پس از تعدیل درآمد و هزینه با رقم تورم به‌دست آمده است. اقتصاددانان معتقدند که هزینه‌کرد خانوارها، نشان‌دهنده وضعیت رفاهی آنها است؛ به‌نحوی که اگر هزینه‌ها (مخارج) کاهش یابد، رفاه
بالاشهر تهران همچنان «نفع بیشتری» از بودجه پایتخت می‌برد تا پایین‌شهر همچنان از «نابرابری خدمات» رنج ببرد. بررسی‌ها نشان می‌دهد مطابق آمارهای رسمی شهرداری پایتخت، امکانات شهری همچون «تعداد بوستان‌ها و فضای سبز عمومی» و حتی «تعداد پایانه‌های تاکسی» در مناطق یک تا پنج به ترتیب ۳برابر و ۵/ ۲برابر مناطق جنوبی است. با وجود
یکی از موضوعاتی که در سال‌های گذشته در دستور کار سیاستگذار بوده، افزایش سهم درآمدهای مالیاتی در بودجه است. در این بین برخی اعتقاد دارند اقدامات انجام‌شده به قیمت فشار مالیاتی بیشتر بر کارمندان به‌ویژه نویسندگان تمام شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد در قانون بودجه۱۴۰۲، تمام درآمد کارمندان از جمله حق‌التحریر، مشمول محاسبات مالیاتی تا
شاغلان ۲۵ تا ۲۶ ساله- با پس‌‌‌انداز ماهانه یک میلیون تومان «در بهترین حالت»، ۱۶۶ سال باید برای صاحب‌‌‌خانه شدن «معطل» بمانند؛ این گروه می‌‌‌گوید: «فکر خانه‌‌‌دار شدن نمی‌‌‌کنیم مگر معجزه شود.» ماراتن «خانه‌اولی»ها در تهران براساس برآورد جدید از سطوح متوسط «درآمد سالانه» و «قیمت مسکن» با سه فرض بسیار خوش‌بینانه، ۷۰ سال طول
کار صندوق‌های بازنشستگی در ایران به جاهای باریکی رسیده و در همین راستا، در لایحه برنامه هفتم توسعه اصلاحاتی برای عبور از این وضعیت پیشنهاد شده است. اصلاحاتی که قرار است در میان‌مدت بخشی از ناترازی مالی صندوق‌ها را رفع کند و در بلندمدت آرزوی دیرینه ایجاد یک نظام تامین اجتماعی فراگیر را محقق سازد.
ریز دخل و خرج پایتخت در بهار امسال از «غفلت» مدیریت شهری در وصول درآمدهای اصلی(سالم) و «تمرکز» بر منابع فرعی حکایت دارد. بخشی از ورودی پول به بودجه تهران در این فصل مدیون اخذ عوارض قطع درخت، استقراض بیشتر از بانک‌ها و همچنین عوارض تغییر کاربری برای اراضی ذخیره بوده است. این در حالی
