قرآن ، پنجره سبز ملکوت است به روی زمین زرد برهوت. قرآن ، جوشش زلال زندگی است از چشمه سار ارزندگی. قرآن ، فوران فوّارۀ معنویت است در کویر خشک مادّیّت. قرآن ، شعر بلند رهایی انسان است از وحشت تنهایی زندان. قرآن ، دریچه ای است به خلوت خورشید و آیینه ای است از

امیرمؤمنان علیه السّلام می فرماید: فَلَا تَکفُّوا عَنْ مَقَالَهٍ بِحَقٍّ أَوْ مَشُورَهٍ بِعَدْلٍ فَإِنِّی لَسْتُ فِی نَفْسِی بِفَوْقِ أَنْ أُخْطِئَ وَلَا آمَنُ ذَلِک مِنْ فِعْلِی إِلَّا أَنْ یکفِی اللَّهُ مِنْ نَفْسِی مَا هُوَ أَمْلَک بِهِ مِنِّی. از گفتن حق، از مشورت در عدالت خودداری نکنید، زیرا من خود را برتر از آن نمی دانم که

انالله و اناالیه راجعون طایفه بزرگ و تاریخ ساز بهداروند اولادان معظم علی صالح خان بی شک‌ با درگذشت نادرخان صالحی، تبار بختیاری، ستاره ای درخشان و استادی اخلاق مدار را از دست داد. نادر خان، بعنوان روشنفکری دلسوخته ی ایران و ایرانی، عاشق ابهت و عظمت این کهن دیار بود. تواضع و فروتنی اش

برخی از سیاست پیشگان هدف از سیاست ورزی را پیروزی در عرصه های سیاسی – به هر قیمت – می دانند . در دیدگاه اینان هدف، وسیله را توجیه می کند!! آنان با توسُّل به باورهای خشک ، تحجّر محض و دُگماتیسم حاکم بر اندیشه هایشان ، خود و باورهای خود را ، حقیقت محض

یک مشاور می‌میرد. در آن دنیا در صفی که هزاران نفر جلوی او بودند، برای محاسبه اعمالش می‌ایستد. اندکی نمی گذرد که فرشتۀ مُحاسب میز خود را ترک می‌کند و صف طولانی را طی کرده و به سمت مشاور می‌آید و به گرمی به او سلام کرده و احترام می‌گذارد. فرشته، مشاور را به اول

در دوران «حکومت بیداد» و «حاکمیّت استبداد»، همۀ «دیدنی‌ها،دروغ» است و «شنیدنی‌ها،شلوغ»، مگر این که هر «رهروِ بخرد» در «پرتوِ خرد»، با «راستی آزمایی» هر «آراستی نمایی» را بسنجد، تا «سره» را از «ناسره» و «آب» را از «سراب» بازشناسد! هر «خودکامۀ بداندیش»،«کامۀ خویش» را با «تار عنکبوت» بر «تور طاغوت» می نویسد؛ تا شاید