فرو افتادن ملتها در گودال خودشان

محمدهادی قهرمانی عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :

ملتها وحتی سرآمدان فکری ملتها ؛ در درازای تاریخ ؛ هرگز از فروافتادن و به زیان خود عمل کردن ، ایمن نبوده و نیستند ؛ زیرا همانگونه که قله های بلند سر افرازی اندیشه وعلم وهنر ، درتاریخ هر ملتی وجود دارد ، شرایط پایین افتادن در گودال اشتباه فکری خودشان نیز وجود دارد .
یکی از ملتهایی که در قرن نوزدهم ، پیشاهنگ اندیشه در جهان شده بود ، وگوناگونی اندیشه های آیدالیستی ، وماتریالیستی ، در آن پهنه مغلوبه ای بپا کرده بود ، وگمان میرفت که با رویداد انقلاب صنعتی ؛ این اندیشه ها بشریت را به افق های تازه ای برسانند ،ملت آلمان بود .اما در قرن بیستم به فاصله ی پانزده سال از همدیگر ؛ در دو جنگ جهانی با قربانی کردن بیش از صد میلیون تن خود به آن خواری ونکبتی رسید که به هر آنچه در بزرگی سزاوار آن بود پشت کرد وهیتلر بیمار را به پیشوایی برگزید !!….
هیتلری که حتی از رده های پایین فکری آلمان نیز پایین تر بود .
چنان ملتی با آن برون داد اندیشه ی سترگ در قرن نوزدهم ؛ با آن آموزگاران بزرگی مانند ، فیخته ، هگل ؛ فویر باخ ، نیچه وکارمارکس ؛ که ره زن عقل و دین بودند ؛ چرا به درجه ای از نادانی وحقارت رسید که پرچمداری خود را به هیتلر کم سواد ؛ و پر از بیماری روانی ، ولاف زن بیهوده گوی سپرد که جز شعار های ضد اجتماعی وضد بشری وفریبکاری چیزی در نهان نداشت .

شگفت آنکه موتور فکری این ماشین ویرانگر را کسانی مانند هایدگر شدند ؛ که خود را اندیشه ورز و فراتر از فیلسوفان تاریخ می دانست . او با نام نویسی در حزب نازیسم که تنها ودرست ترین حزب آلمان می شمرد ؛ آب به آسیاب جریانی ریخت که غیر از شرمساری تاریخی دستاوردی برای آلمان نداشت .
این رویداد پند آموز ؛ که بخشی از اندیشه ورزان ، تکنوکراتها ؛ دانشمندان ؛ وصنعتگران وحتی ژنرالهای ارتشی را وا داشت تا خفت زیر دستی ؛ ؛ هیتلر را پذیرفتند .
شاید در کشورهای کم سوادی مانند افغانستان ؛ عراق ، لیبی ؛ یمن ومانند آن این روند پذیرفتنی باشد ؛ اما برای ملتی مانند آلمان که توان علمی ، صنعتی ، واقتصادی آن اجازه ی رویا رویی همزمان با چند کشور در اروپا را می داد ؛ چگونه است که اکثریتی توانا ؛ به حمال هیتلر وحزب ویرانگر وبیمار نازی تبدیل شدند ؟
این کدام ناسیونالسیم کور بود که از آستین خونین حزب نازی سر برآورد ؟
هایدگر حتی اگر صد جلد کتاب در باز سازی فکری خود پس از سقوط حزب نازی نوشته باشد ؛ ومردم آلمان را در پیچشهای فکری خویش سرگردان کرده باشد ، نمی تواند از زیر با این خفت قد راست کند .
در این را ه هایدگر تنها نبود ؛ میل ورویکرد جامعه به خود ویرانگری نقش نخست را داشت ؛ اما او که مدام در نگرش اگزیستاانسیالیستی خویش سایر اگزیستانسیالیست ها را به باد تمسخر می گرفت ؛ خود از همه مسخره تر بود که بی ارزشترین آلمانی را به پیشوایی بر گزیده بود . دست کم این تفاوت بین اگزیستانسیالیست دیگری مانند ژان پل سارتر واو وجود داشت که ؛ سارتر در جنگ با هیتلر ودر زندان هیتلر بود ، وهایدگر در کنار هیتلر !!…
در ایران پیش از انقلاب کسانی از اندیشه ی هایدگر بیمار می خواستند برای ما سیستم اجتماعی بسازند وپس از انقلاب نیز به هزاران دهان از آن دفاع کردند . بیچاره ملتی که نداند چگونه در چاله می افتد .
گویا این خفت وخواری در انتخاب ملتهای تازه به دوران رسیده و ملتهای کهن سال که گزینش آنها موجب افتادن به گودال فکری خودشان ، منجر می شود ، درحال تکرار شدن است و دست مایه ی خوبی برای استعمار نو است تا بیشترین بهر برداری از آن را داشته باشد .
وقتی آلمان صنعتی در آستانه ی سرمایه داری سکولار ؛ در دام آیدا لوژی عقب مانده ی نازی می افتد ؛ فرو افتادن ملتهای غافل بسیار آسان تر است .

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع