فخرفروشی با تکه‌تکه کردن اقتصاد

دولت سیزدهم-‌‌و البته دولت‌هاشی قبلی نیز در ایران- تنها نوک‌ بینی خود را می‌بینند و به دلایل سیاسی اقتصاد را برای خود از حالت کل واحد بیرون می‌آورند و تکه‌تکه می‌کنند و با یک تکه آن به رقیب و به منتقدان فخرفروشی می‌کنند.

این دیدگاه سیاسی در همه دهه‌های پس از جنگ به شکل‌های گوناگون از سوی دولت‌ها اعمال شده و در دولت‌های احمدی‌نژاد و روحانی و حالا دولت رییسی در دستور کار قرار دارد. رسانه‌های هوادار دولت سیزدهم نیز مزید بر علت شده و با بزرگنمایی یک فعالیت دولت دیگر بخش‌های اقتصاد را از جلوی چشم دور می‌کنند. به طور مثال رسانه‌های هوادار دولت سیزدهم در همه ماه‌های تازه‌سپری‌شده روی دو مقوله مانور قابل اعتنایی داشته‌اند و حالا با بزرگ کردن این دو مقوله فخرفروشی می‌کنند.
یکی از جاهایی که دولت روی آن مانور می‌دهد میزان صادرات نفت‌خام و مقایسه آن با دولت قبلی است و بارها تاکید کرده دولت سیزدهم این مقدار نفت صادر می‌کند و دولت قبلی میزان کمتری صادر می‌کرده است. کاش روزی برسد که ایران همانند یک کشور عادی مثل دیگر اعضای اوپک بتواند به اندازه لازم و متناسب با ظرفیت تولید و نیز ظرفیت نفت ذخیره‌شده نفت صادر کند. یادمان باشد روند کاهنده صادرات نفت در دولت روحانی به دلیل این بود که دونالد ترامپ تصمیم گرفته بود صادرات نفت ایران را صفر کند و در دولت رییسی جو بایدن تصمیم گرفته است برای کنترل بخش عرضه به ایران اجازه صادرات دهد.

به گزارش اقتصاددان به نقل از جهان‌صنعت ،  علاوه بر این ایران هر چه بیشتر نفت بفروشد به راهبرد آمریکا کمک کرده و به درآمد اصلی صادرات ایران در درازمدت به دلیل تخفیف و هزینه‌های سربار صادرات نفت آسیب می‌زند. پر ‌شدن بازار اتومبیل ایران از انواع خودروها و موتورسیکلت و دیگر کالاهای چینی نتیجه انحصار خرید نفت ایران از چین است.
دولت سیزدهم و رسانه‌های هوادار دولت اصرار دارند سیاست تثبیت دلار در بازار را یک کامیابی جلوه دهند و بگویند دولت جلوی افزایش قیمت دلار را گرفته است. این فخرفروشی نیز مسبوق‌به‌سابقه است و در دولت‌های پیشین نیز قیمت دلار و دیگر ارزهای معتبر پس از جهش صد درصدی برای یک دوره تثبیت می‌شده است. علاوه بر این تثبیت قیمت دلار به بهای کسری تراز تجاری ۱۰ میلیارد دلاری تمام شده است و بازار‌های صادراتی ایران در حال فرو ریختن است. تثبیت قیمت دلار در مرز هر دلار ۵۰ هزار تومان و فاصله ارز نیمایی و دلار ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومانی راه را برای رانت‌خواری گسترده و احتمال فساد باز کرده است. کسری تراز تجاری در صورت ادامه‌دار شدن می‌تواند به یک وضعیت دشوار برای ذخایر ارزی ایران تبدیل شود. گلایه ‌بخش تولید از عدم تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه و روند کاهنده صادرات از بدترین نتایج کلان اقتصاد ایران به حساب می‌آید که آسیب‌های آن در آینده‌ای نه‌چندان دور دیده خواهد شد. باید دید منفعت برندگان از تثبیت قیمت دلار از سوی دولت سیزدهم کدام بخش از اقتصاد بوده و هست.
اقتصاد یک کل واحد است و فشرده کردن یک بخش از اقتصاد با زور و ترفندهای رایج فخرفروشی ندارد و روزی می‌رسد که این فنر فشرده چنان جهشی کند که آن سرش ناپیدا باشد.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع