طعم گوشت؛ خاطره ای به یادماندنی!

اگر افزایش رفاه عمومی و تأمین حداقل های معیشتی را برای عموم مردم ایران یک رسالت اصلی برای حاکمیت در نظر بگیریم، امروزه جمع کثیری از شهروندان ایرانی به واسطه افزایش قیمت ها و متعاقباً هزینه ها از دریافت چنین خدماتی محروم شده اند.

در گزارش چند روز گذشته با عنوان « در دولت جدید، گوشت با سبد مردم آشتی می کند؟! »، به کاهش ۴۶ درصدی مصرف گوشت قرمز در بین مردم و نقش دلالان و سواستفاده کنندگان در برهم زدن تعادل قیمت گوشت، صحبت کردیم.

حال در شرایطی قرار داریم که قیمت بسیاری از ملزومات اولیه زندگی به شدت افزایش یافته و با قیمت های سرسام آوری رو به رو شده است. از جمله این ملزومات می توان به گوشت قرمز اشاره کرد که کارشناسان معتقدند به صورت میانگین هر فرد روزانه باید ۴۵ گرم از این ماده غذایی را مصرف کند.

به گزارش اقتصاددان به نقل از پرسون  ،   مصرف روزانه ۴۵ گرم گوشت قرمز برای هر شهروند ایرانی در حالی مطرح می شود که می دانیم این روزها قیمت این محصول پروتئینی در بازار به شدت افزایش یافته و با رقم های باورنکردنی ۱۸۰ هزار تومان و بیشتر عرضه می شود.

این یعنی یک خانواده ۴ نفره ایرانی برای تأمین حداقل نیاز خود به گوشت قرمز در هر ماه باید چیزی حدود یک میلیون تومان هزینه کنند.

نیاز به یک میلیون تومان برای خرید ماهانه گوشت قرمز در یک خانواده چهار نفره در حالی مطرح است که از آنسو و بر اساس آمار رسمی می بینیم حداقل ۱۴ میلیون خانواده ایرانی با حداقل حقوق کارگری یعنی حدوداً ۴ میلیون تومان امورات زندگی خود را صرف می کنند و بر این اساس این ۱۴ میلیون خانواده باید حداقل ۲۵ درصد حقوق و درآمد ماهانه خود را تنها برای خرید حداقل میزان مورد نیاز گوشت قرمز صرف کنند.

اگر بر اساس آمار بالا شرایط برای این ۱۴ میلیون خانواده نیز مطلوب ارزیابی نمی شود و رضایت بخش نیست، اما بدتر اینکه چیزی حدود ۱۰ میلیون خانواده ایرانی حقوق و درآمد به مراتب کمتر از حقوق قانون کار دارند و این یعنی آنها برای تأمین حداقل نیاز بدن به گوشت قرمز به مراتب شرایط بدتری دارند.

این تازه بررسی وضعیت حداقلی برای یکی از ملزومات حیاتی و مورد نیاز شهروندان ایرانی برای تضمین سلامت جسمی آنها در آینده است که مطلوب ارزیابی نمی شود و از آنسو می دانیم که بسیاری از نیازهای شهروندان در رابطه با محصولات و ملزومات رفاهی و معیشتی دیگر نیز نباید به دید فراموشی سپرده شود.

مستند به این موارد می توان این گونه نتیجه گرفت که در شرایط کنونی مباحثی چون تأمین رفاه و افزایش کیفیت زندگی جمع کثیری از شهروندان ایرانی جای خود را به تضمین حداقل های رفاهی و معیشتی داده است و نهادهای مجری نباید نسبت به این تهدید گسترده و جدی غافل باشند.

باید در نظر بگیریم که عدم تأمین پروتئین های مورد نیاز بدن شهروندان ایرانی مثل گوشت قرمز می تواند در سلامت جسمی این جامعه در آینده تأثیر به شدت منفی داشته باشد و جامعه را با چالش های جدی رو به رو سازد.

همچنین از آنجایی که این مهم تنها در مورد یک یا دو محصول صادق نیست و بخش زیادی از نیازهای رفاهی و معیشتی شهروندان را در بر می گیرد، طبعیتاً نگرانی ها نیز در این زمینه افزایش می یابد.

بر اساس آنچه مورد اشاره قرار گرفت، تهدیدهایی جدی جامعه را این بار در حوزه های معیشتی و رفاهی مورد هدف قرار داده که باید منتظر ماند و دید در کوتاه مدت دولت جدید برای عبور از آنها چه تدابیری اتخاذ خواهد کرد؟ تدابیری که میلیون ها چشم، به دنبال آن هاست مگر که تغییری در زندگی و خورد و خوراکشان ایجاد شود!