سخن آغازین /۱

روزی نادرشاه افشار در جبهۀ جنگ سرباز ۴۵ ساله ای را دید که شجاعانه می جنگید و بی باکانه صفوف دشمن را می شکافت و پیش می رفت. او را صدا زد و گفت:
ای سرباز دلیر! هنگامی که سپاه محمود افغان ، اصفهان را تصرّف کرد و سپاه ایران را درهم شکست ، تو و امثال تو کجا بودید؟ با توجّه به این که آن موقع جوان تر از اکنون هم بودید.
سرباز پاسخ داد: ما بودیم، تو نبودی!!
این سرباز میانسال در همین پاسخ کوتاه ، راز حکیمانه بزرگی را دربارۀ ارزش و اهمّیّت «مدیریّت» برای ثبت در تاریخ بیان کرد. به بیان دیگر، این سرباز شایسته می گوید:
سرباز جانباز و شجاع چون من در ایران بسیار بود و هست؛ اما مدیر و رهبر لایق و توانمندی در آن زمان نبود تا ما حلقه های جدا از هم را به انسجام درآورد و با آن زنجیر محکم مقاومت بسازد.
پویش هر راه ناهموار و نیل به سوی هدف های دشوار ، جز با شناخت فراز و نشیب های راه و جالش های گاه و بی گاه ممکن نیست. مدیرانی می توانند راه های نرفته و سنگلاخ های نکوفته را با کامیابی بپیمایند که پیش از گام نهادن در راه ، زیر و بم، بیش و کم ، و نوش و اَلَمِ راه را شناسایی کنند، آن گاه صعود به قلل رفیع رفعت و نیل به اهداف مدیریت را بیاغازند.
امام صادق (ع)بر شناخت زمان و مکان مدیریّت بسیار پای می فشرد و می فرماید:
اَلعالِمُ بِزَمانِهِ لاتَهجُمُ عَلَیهِ الَّلوابِس;
«عالِمی که زمان شناس باشد، اشتباهات [در موضع گیری ها، برخوردها، تربیت ها، و هدایت ها] بر او هجوم نمی آورد.»
( الکافی، ج ۱، ص ۲۶ و بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۳۰۷٫ )
برخی از مردم افراد موفّق را خیلی خوش شانس می پندارند و نمی دانند که موفّقیّت و خوشبختی نیز مانند هرکاری در این جهان , اصولی دارد و دلیل پیروزی انسان های موفّق , فقط آشنایی با این اصول و کاربرد دقیق آن هاست .
به قول مارک تواین:
«موفّقیّت ، یک علم است . اگر اصولش را بدانی، نتیجه اش را به دست می آوری.»

ادامه دارد….