تفلیس ، شهر خدا یا شهر شراب

شاید امروزه برای اکثر ایرانی ها نام تفلیس بیشتر تداعی کننده شراب انگور باشد ولی در زمان صفویه، علامه مجلسی این شهر را همردیف با دو شهرمقدس شیعیان یعنی قم و کوفه ، به عنوان سه شهر برگزیده خدا ذکر می کند. این نقل قول نشان دهنده اهمیت این شهر برای ایرانیان و مسلمانان می باشد.
صبح روز هفتم، با یک مینی بوس به مرکز شهر یا تفلیس قدیم رفتیم که در دو طرف رود کوروش قرار گرفته است.
بازدید را از مجسمه واختانگ و کلیسای منسوب به او به نام کلیسای متخی شروع کردیم.
پایه گذاری شهر تفلیس در قرن پنجم میلادی به “واختانگ گرگ سری ” ، یک حاکم ایرانی تبار از خاندان خسروانی نسبت داده می شود. خاندان او با حمایت پادشاهان ساسانی حاکمیت شرق گرجستان را برعهده داشتند.
مورخان معتقدند گرگ یک حیوان مقدس در بین مردم منطقه بود و او به همین دلیل این لقب را انتخاب کرده بود.
او به صورت اتفاقی در طی شکار قرقاول به یک چشمه آب گرم رسید و از آن جا خوشش آمد و در آن جا شهری ساخت که تیبیلیسی به معنی شهر آب گرم نام گرفت.
به دلایل مختلف از جمله تعصب پادشاهان ساسانی به آیین زرتشت، بین او و شاه ایران اختلاف افتاد و واختانگ در جنگ کشته شد.
بعد از دیدن کلیسا و مجسمه واختانگ سوار تله کابین شدیم و به طرف ناریکالا رفتیم.
نارین قلعه ( یا به قول گرجی ها ناریکالا) نماد تاریخی تفلیس محسوب می شود. این قلعه در دوران ساسانی پایه گذاری شده است و در طول تاریخ بارها دست به دست شد.
مشابه آن با همین نام در شهرهای مختلف ایران مثل نائین، اردبیل ، میبد و… وجود دارد.
با سقوط امپراتوری ساسانی، تفلیس هم به دست اعراب مسلمان افتاد و تا قرن ها یک امارت اسلامی در تفلیس برقرار بود.
تا قرن دوازدهم که خاندان باگراتیونی توانستند بعد از سال ها ، یک حکومت مقتدر و مستقل مسیحی در گرجستان ایجاد کنند که با ساخت کلیساها و صومعه های زیادی در کشور از جمله در داخل نارین قلعه، سعی در گسترش مسیحیت کردند.
ولی این حکومت هم با حمله مغول و تیمور ضعیف شد و در دوران صفویه مجددا تفلیس بخشی از ایران گردید.
در ابتدای قرن نوزدهم، حاکمان گرجستان برای رهایی از حکومت مرکزی قاجار، دست به دامان روس ها شدند و طی پیمان گلستان این منطقه رسما از ایران جدا و تحت تسلط روسیه درآمد.
در نزدیکی نارین قلعه، به مناسبت هزار و پانصد سالگی تاسیس تفلیس، یک مجسمه بیست متری ساخته شده است که مادر گرجستان نام دارد.
در یک دست این مجسمه، شمشیر به عنوان نماد رزم و شجاعت و دست دیگر جام شراب به عنوان نماد بزم و مهمان نوازی قرار دارد.
از کنار مجسمه نمای زیبایی از رود کوروش و شهر تفلیس دیده میشود.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع