براساس گزارشی از فایننشال تایمز، پروفسور بری آیکن‌گرین از دانشگاه کالیفرنیا اخبار بدی برای مخاطبان خود داشت. او هشدار داد بدهی‌های عمومی عظیمی که در دوران همه‌‌گیری کووید و بحران مالی انباشت شده‌اند، در آینده نزدیک کاهش قابل‌توجهی نخواهند داشت. به گفته او، رشد اقتصادی احتمالا آن‌قدر قوی نخواهد بود که بدهی‌ها کاهش پیدا کنند، و بسیاری از دولت‌ها نه‌تنها به دنبال کاستن از هزینه‌ها نیستند، بلکه مشتاقانه مخارج را افزایش نیز داده‌اند؛ با اینکه کشورها امیدوارند که با افزایش درآمدهای مالیاتی و بهبود نرخ رشد اقتصادی، تامین مالی هزینه‌های عمومی را تسهیل کنند، «چالش‌های پیش رو دلهره‌آور هستند». اگر نگاه این استاد دانشگاه درست باشد، اجماع قبلی درباره مالیات‌ستانی و هزینه‌کرد زیر سوال می‌رود.

از زمان ظهور اقتصاد ریگانی در آمریکا و تاچریسم در بریتانیا در دهه ۸۰، ایده غالب سیاسی در بسیاری از اقتصادهای پیشرفته، دولت‌های کوچک‌تر بوده‌اند، که کار کمتری انجام می‌دهند و مالیات کمتری می‌گیرند.اما چالش‌هایی همچون همه‌گیری کووید۱۹، گذار به انرژی‌های سبز و تشدید تنش‌های ژئوپلیتیک، دولت‌ها را برای ایفای نقش برجسته‌تر ترغیب کرده است. دخالت‌های دولت فعلی آمریکا در اقتصاد از دهه ۳۰ تاکنون بی‌سابقه بوده است. کیث وید، استراتژیست برجسته اقتصادی، این شرایط را به «بازگشت به کنشگری مالی» توصیف می‌کند، که در آن دولت‌ها بیشتر خرج می‌کنند و نقش پررنگ‌تری در مدیریت چرخه اقتصادی به عهده می‌گیرند. اما پرداخت هزینه‌های یک دولت مداخله‌گر، مستلزم تجدیدنظر در سیاست‌های مالی است. افزایش چشمگیر هزینه‌های استقراض، کار کشورهایی را که اکنون به‌شدت بدهکار هستند برای استفاده از بازارهای بدهی به منظور تامین مالی برنامه‌هایشان، سخت کرده است.

p06 copy