اقتصاد لرهای بندری را از بین نبرید!

ابوالفضل بابادی شوراب

ما اینقدر درگیر طایفه و ایل خود هستیم و ایل گرایی و طایفه گرایی در ما لرها بیداد می کند که از مرزهای جغرافیایی، اقتصادی و فرهنگی خود بی خبریم.

نمی دانیم لر از کجا آغاز می شود و اگر پایانی دارد در کجا؟

بطور مثال با وجود پیوستگی تاریخی فرهنگی لرهای بندر با زبان و رسوم لری، اما از سوی مدیای ملی و لری، کمتر به لر بودن آنها پرداخته شده.

لرهای بندری گناوه و دیلم در جنوبی ترین مناطق سرزمین پهناور لرستان به تجارت و دریانوردی مشغول هستند و می توان آنها را نمونه ای از تلفیق معجون لر و سرمایه محوری دانست.

به تازگی اما دولت با محدود کردن تنوع اقلام و میزان تناژ اقلام، بن بست هایی برای ته لنجی ایجاد کرده و اقتصاد این بخش از مردم لر را با مخاطره مواجه کرده است.

مردمی که با هزار قرض و وام، سرمایه ای جمع کردند تا بتوانند زندگی خود را از راه دریا و تجارت بگذرانند چرا باید تلاش شان محدود شود؟

از نفت و گاز لر گفتیم، گفتند که این ماده سیاه بدبو که زیر پای تان نشسته مال کل ایران است و گفتیم باشه چشم، اما حالا می پرسیم چرا نمیگذارید لرها از راه دریا نان بخورند؟ آیا نمی دانید اگر بوشهر و دیلم و گناوه و دشتستان لرتبار اقتصادشان فلج شود، تاثیرش را تا مسجدسلیمان، بروجرد، نهاوند و سلسله و دلفان می بینیم؟