از کشمش منادی تا گندم ری پدرخوانده ها!

اقتصاددان :    هجمه ها و موج فزاینده انتقاد و اعتراض عمومی، رسانه ای و فجازی ۲۴ ساعت گذشته بر علیه نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در دیداری عمومی با مردم خوزستان را بدون تردید باید به دور از حب و بغض های شخصی، جناحی و حتی انتخاباتی تحلیل و ارزیابی کرد.

اول: فارغ از رفتار و زبان بدن نامناسب و حاشیه ساز علیرضا منادی در مقابل مردم که به هیچ عنوان قابل دفاع نیست و می توانست محترمانه تر باشد، نمی توان تلاش های این نماینده در پییگیری مشکلات همین قشر یعنی معلمان، تبدیل وضعیت آنان، تحقق طرح رتبه بندی معلمان، مصوبه استخدام معلمان جدید و بسیاری دیگر از اقدامات موثر در حوزه آموزش و پرورش و آموزش عالی از جایگاه ریاست کمیسیون آموزش مجلس نادیده گرفت، موضوعی که زمینه ساز رضایتمندی حداکثری معلمان سراسر کشور نیز شده است.

دوم: علیرضا منادی را بدون تردید باید یکی از پیگیرترین نمایندگان مجلس ایران در حوزه ماموریت‌های نمایندگی دانست، نماینده ای که برخلاف بسیاری از همکاران خود، نه اهل سردواندن و وعده سر خرمن دادن است و نه ابایی از موضع گیری های صریح و شفاف پیرامون مسایل کشور و استان دارد، کافی است وزن موضع گیری ها و اقدامات نمایندگان تبریز و استان سنجیده شود تا معلوم گردد صراحت، شفافیت و عمل گرایی چه جایگاهی در رفتار نمایندگان استان دارد!

سوم: هیچ نماینده استانی را نمی توان سراغ گرفت که دفتر ارتباطات مردمی اش به روی آحاد مردم، حتی شهروندان استان های دیگر باز باشد، نمونه اش همین فیلم منتشره از حضور و درد دل معلم خوزستانی که برای پیگیری مشکلاتش به تبریز و دفتر همین نماینده آمده است.

چهارم: به نظر می رسد، انتشار فیلم مذکور از دفتر ارتباطات مردمی منادی و دیدارش با مردم، آن هم در مقطع کنونی که منتهی به انتخابات است، با اهدافی کاملا سیاسی و انتخاباتی و در راستای تخریب این نماینده و دستاوردهای قابل قبول وی صورت گرفته باشد، موضوعی که البته ریشه در رقیب هراسی برای جریان ها می تواند داشته باشد!

این مطلب نه رپورتاژی برای منادی است نه تخریب جریان یا طیفی خاص؛ اما ای کاش در کنار نقد و تقبیح کشمش خوردن این نماینده، که البته زننده نیز بود، از گندم ری خوردن های برخی پدرخوانده ها و نماینده های منفعل و محافظه کار هم حرفی به میان بیاید!

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع