در ادامه مسیر به سمت خجند، استراحت کوتاهی در کنار رودخانه زرافشان داشتیم و از خود با خوراکی مورد علاقه ازبک ها و تاجیک ها به نام سامسا ( همان سمبوسه) پذیرایی کردیم. توقف بعدی در یک مسجد زیبا به نام مسجد حضرت شاه در شهر استراوشان بود. یک قلعه باستانی به نام “مغ تپه”
بعد از دیدن دمره، مسیر را در امتداد ساحل مدیترانه ادامه دادیم. توقف بعدی در شهر “کاش” بود. چرخ کوتاهی در شهر زدیم. در وسط کوچه ها و بین شلوغی کافه های شهر کاش، یک سازه سنگی شبیه به مقبره کوروش (البته در ابعاد کوچکتر) جلب توجه می کرد که به نام مزار پادشاه
مسیر حرکت ما از آنتالیا تا فتحیه، درساحل مدیترانه در دوران باستان ” لیکیه ” نام داشته و همان طور که قبلا گفتم به دلیل ساحلی بودن چندین شهر باستانی در آن قرار گرفته است. ما فرصت دیدن همه را نداشتیم. من چندتا از آنان را انتخاب کردم که یکی از آن ها شهر
بعد از طلوع آفتاب روز بعد دوباره به شهر قدیم وان رفتم تا دربیرون قلعه به دنبال سنگ نوشته بگردم و جوینده عاقبت یابنده است. برای دیدن سنگ نوشته ی خشایارشا باید از سمت دیگری وارد دشتی شد که بقایای شهر قدیم وان در آن قرار دارد. کتیبه به سه زبان پارسی، ایلامی و آشوری
صبح روز دوم عازم مرز رازی شدیم. در مرز افراد زیادی بودند که در قبال دستمزد پیشنهاد تسریع در انجام تشریفات گمرکی و… می دادند ولی نیاز به این کارچاق کن ها ندارید. با چهار بست پلاستیکی پلاک بین المللی را روی پلاک قبلی نصب کردم. در مرز، مسافران از ماشین پیاده شده و تشریفات
قبل از روایت سفر به ترکیه، بد نیست تاریخ آناتولی را با هم مرور کنیم. آناتولی به معنی ناحیه شرقی ، اسمی است که یونانی ها به سرزمین های شرق یونان اطلاق کردند و در طول تاریخ محل زندگی اقوام مختلف مثل حَتی، هیتی، یونانی، ایرانی، رومی ونهایتا ترکان بوده است. مدارک تاریخی از حضور
