‍ سفرنامه آناتولی (روز دهم. دمره، شهر بابانوئل)

‍

مسیر حرکت ما از آنتالیا تا فتحیه، درساحل مدیترانه در دوران باستان ” لیکیه ” نام داشته و همان طور که قبلا گفتم به دلیل ساحلی بودن چندین شهر باستانی در آن قرار گرفته است. ما فرصت دیدن همه را نداشتیم. من چندتا از آنان را انتخاب کردم که یکی از آن ها شهر باستانی ” میرا” است. این شهر امروزه ” دمره ” نامیده می شود.
در شهر باستانی میرا مقابر صخره ای زیادی در دل کوه های اطراف کنده شده که دو هزار و چهارصد سال قدمت دارند و مربوط به دوره ای است که این منطقه خراج گزار هخامنشیان بوده است.
مقابر صخره ای در مناطق مختلفی در دوران باستان از مصر تا ایران و حتی چین وجود داشته ولی دیدن این مقابر در لیکیه من را به یاد آرامگاه شاهان هخامنشی در نقش رستم انداخت.
همچنین از دوره تسلط یونانی ها و رومی ها ، یک آمفی تئاتر بزرگ با گنجایش ده هزار نفر در شهر میرا باقی مانده است.

اما شهرت شهر دمره (Demre) بیشتربه خاطر قرارگیری آرامگاه نیکلاس قدیس است که اسقف این منطقه در سال های ابتدایی رسمیت پیدا کردن مسیحیت در قرن چهارم میلادی بوده است.او به عنوان حامی کودکان و افراد فقیر مشهور بود.
داستان زندگی سنت نیکلاس بعد از مرگش با برخی رسوم و داستان های قبل از مسیحیت در هم آمیخت و به مرور از یک قدیس تبدیل به یک پیرمرد چاق با لباس قرمز شد که در شب کریسمس برای کودکان هدیه می آورد. این شخصیت در کشورهای اسکاندیناوی و آمریکا به سانتا کلاوس و در فرانسه به پاپا نوئل معروف شد.
بین فرقه های مختلف مسیحی رقابت زیادی بر سر در اختیار داشتن اجساد و بقایای قدیسان وجود دارد. گزارش های تاریخی زیادی از نبش قبر و دزدیدن اجساد قدیسان توسط گروههای مختلف مسیحی وجود دارد. در طی اختلافات قرون وسطی ،اعضای یک فرقه مسیحی جسد سنت نیکلاس را از تابوت درآوردند و تکه تکه کردند و توانستند بخش هایی از آن را به شهر ” باری” ایتالیا ببرند. باقی مانده جسد او نیز به “ونیز” برده شد و امروزه در دو کلیسا در این شهرها نگهداری می شود.
مسیحیان ارتودکس به ویژه روسها برای این زیارتگاه اهمیت زیادی قائل هستند و هنوز زائران زیادی از روسیه برای زیارت این آرامگاه به ترکیه می آیند.
مغازه های اطراف آرامگاه اغلب تابلوهایی به زبان روسی داشتند.
در حال حاضر این محل یک موزه است و روشن کردن شمع داخل آن ممنوع است. برایم جالب بود که برخی گردشگران روس، شمع های خود را در داخل آرامگاه متبرک می کردند تا بعدا آن را در جای مناسب روشن کنند. (ادامه دارد)

سفرنامه را به صورت تصویری هم می توانید در هایلایت آناتولی در اینستاگرام من دنبال کنید.
https://instagram.com/shafiei_motahar?igshid=MzNlNGNkZWQ4Mg==