گزینگویههای مطهر.فرگرد۲۰۴۸
من «لاشی مجروحانه» را در «تلاشی مذبوحانه» دیدم، که هر «پوده میپوشید» و «بیهوده میکوشید»، تا به هر «کسی کژاندیش بگراید»،بلکه «نفسی بیش بپاید». ولی میترسید «گاه گناه» و «راه اشتباه»را، که «بیهوده»،«پیموده» بود،بازگردد! سرنوشب چنین کسانی نه«بهبودی آرام»،که «نابودی تمام» است! ☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️ پوده:کهنه و پوسیده