این روزها بحران قره باغ، حضور و شعر خوانی اردوغان در باکو، وساطت پوتین بین روسای جمهور آذربایجان و ارمنستان و … توجه ها را بیش از هر زمان دیگری به منطقه قفقاز جنوبی جلب کرده است.  چند بند زیر در همین راستا و از دید یک پژوهشگر تاریخ منطقه قلمی می شوند. در این

صحنه تقابل در قره باغ به خوبی نشان داد در درگیری های محدود و مناقشات محلی دیگر دفاع و نبرد کلاسیک (تانک، توپ، مسلسل، ادوات زرهی، استتار، سنگر، کانال کشی و …) جایگاهی نداشته و ابزارهای مدرن تعیین کننده نتیجه خواهند بود. مبحث فرماندهی و کنترل در مباحث نظامی نوین متکی به ابزارها و تجهیزات

وزارت دفاع جمهوری آذربایجان اعلام کرد ارتش این کشور سحرگاه امروز پس از ۲۷ سال وارد شهر لاچین شد.  لاچین سومین شهری است که ارمنی‌ها پس از توافق آن را ترک می‌کنند.  روند واگذاری ۳ منطقه با واگذاری آغدام به نظامیان جمهوری آذربایجان کلید خورد. پس از آن شامگاه ۲۴ نوامبر منطقه کَلبَجَردر قالب توافق‌نامه

  زمانیکه در باکو شوروی سابق در سرکنسولگری ایران کارشناس بودم ، وهاب زاده عضو ارشد شورای پیرمردان جمهوری آذربایجان قبل از فرو پاشی شوروی سابق (شبیه مجلس خبرگان ایران) به اینجانب اظهار داشت و درخواست شفاهی کرد که؛ «ایران در قبال دریافت زمین از خاک ج. آذربایجان در ساحل خزر ، طول مرز ارمنستان

به عنوان هم وطنی که سالها در باکو ، ایروان ، قره باغ ، نخجوان حضور داشته ام یادآوری می کنم در گذشته نه چندان دور قره باغ ، نخجوان ، آذربایجان ، ارمنستان و…بخشی از خاک ایران بوده است .فراموش نکنیم بسیاری از ساکنان مسن تر منطقه خود را ایرانی می دانند ، هنوز