گفت: من سیگنال هایی احساس می کنم که می خواهند بنزین را گران کنند. گفتم: تو خیالاتی شدی. مگر نشنیدی که مسئولان بارها این خبر را تکذیب کردند؟ تازه گران هم بکنند،حق دارند؛چون قیمت جهانی بنزین بیش از ایران است. گفت: اتّفاقاً بر عکس. قیمت بنزین در ایران به نسبت حقوق و درآمد بیش
گفت:من یک عذرخواهی بزرگ به نمایندگان مجلس انقلابی بدهکارم ! گفتم:چرا؟ گفت: تا حالا هر چه این دورۀ مجلس را «انقلابی» می نامیدند،من اغراق و گزاف می پنداشتم. ولی امروز یقین کردم که واقعاً نه تنها انقلابی ،که ایثارگر هم هستند! گفتم: از کجا فهمیدی؟ گفتم: از ردیف های لایحۀ بودجه سال آینده. چون
گفت: امروز دلار در آستانه رسیدن به ٣٠ هزار تومان است و سفره مردم هر روز کوچک تر از دیروز می‌شود.خط فقر به مرز ۱۱میلیون تومان رسیده است. حقوق کارگران زیر ۵ میلیون تومان است. چرا مجلس انقلابی کاری نمی کند؟ گفتم: مجلس فعلاً کارهای مهم تری دارد! گفت: چه کاری مهم تر از
گفت: چرا دولت درباره گرانی ها کاری نمی کند؟ چرا ارزاق و اقلام ضروری مردم را ارزان نمی کند؟ گفتم: مثلاً کدام مواد را ارزان کند؟ گفت: مثلاً چرا گوشت قرمز را ارزان نمی کنند که ما پس از ماه ها بتوانیم یک آبگوشت چرب بخوریم! گفتم: حرفش را نزن! تازه کیلویی ۱۵ هزار
گفت: آقای رئیس جمهور فرمودند: بیش از یک میلیون فرصت شغلی درسال «دور از دسترس» نیست. گفتم: خوش خبر باشی! مژده به همۀ بیکاران کشور! گفت: کدام خبر خوش؟ کدام مژده؟! گفتم: یک میلیون فرصت شغلی گام بلندی در راه اشتغال میلیون ها جوان بیکار است. گفت: آقای رئیسی فرموده اند «در دسترس» است!
گفت : تا ۵۰ سال دیگر همۀ مسائل و مشکلات جنگل های ایران از جمله قاچاق چوب و زغال،آتش سوزی ،تجاوز به حریم جنگل ها و….همه حل می شود. گفتم: خوش خبر باشی! حالا بگو با چه طرح و سازکاری این مشکلات حل می شود؟ به کدام یک از منابع خبری استناد می کنی؟
