گفت: مگر هنوز در کشور فقر و فقیر داریم؟ گفتم: مگر هنوز در دنیا روز و شب داریم؟ گفت: این سوالی است که می‌پرسی؟ گفتم : تو این چه سوالی است که می‌پرسی؟ گفت: چون آقای رئیسی در اواسط اسفند ۱۴۰۰ دستور ریشه‌کنی فقر مطلق را تا آخر سال صادر فرمودند، من فکر کردم دیگر

یک مشاور می‌میرد. در آن دنیا در صفی که هزاران نفر جلوی او بودند، برای محاسبه اعمالش می‌ایستد. اندکی نمی گذرد که فرشتۀ مُحاسب میز خود را ترک می‌کند و صف طولانی را طی کرده و به سمت مشاور می‌آید و به گرمی به او سلام کرده و احترام می‌گذارد. فرشته، مشاور را به اول

گفت:چرا مسئولان کشور مشکل معیشتی بازنشستگان را حل نمی کنند؟ گفتم: آنان تا خود بازنشسته نشوند،نمی توانند درد و مشکل بازنشستگان را درک کنند. آنان روزی مشکل بازنشستگان را می فهمند،که خود بازنشسته شوند! گفت: همۀ مشکل ما اینجاست که این مسئولان هیچ گاه بازنشست نمی شوند! سرچشمۀ همۀ قوانین دست این هاست! در روستایی

من«قورباغه ای غریق» را در«زاغه ای عمیق»دیدم. او در «ژرفای چاه» و «تنگنای تباه»، «آسان می زیست» و «آسمان را می نگریست»! او «روزانۀ کیارنگ» از «روزنۀ تنگ» با «مِهر نهان» از «سپهر بی کران»، تنها «دایره ای آبی» چون «نایره ای سرابی» را می دید. انسانِ «فرودین» و «کوتاه بین» نیز از «همۀ جهان

گفت: این روزها بعضی گروه ها و افراد در فضای مجازی و رسانه ای ویدئوهایی از برخورد پلیس فرانسه با معترضان فرانسوی را چنان با آب و تاب منتشر می کنند،که انگار ما هم در ایران کار خیلی خوبی می کنیم که با معترضان ایرانی برخورد می کنیم! گفتم: اگر افرادی در کف خیابان با

آن چه «دانایی می‌زاید» و بر «توانایی می‌افزاید»، نه «ژرف‌گفتن» ،که «شگرف‌شنُفتن» است. آن که «پُرگویی» و از همه «عیبجویی» می‌کند، «نام می‌جویَد»،گرچه ظاهراٌ «کلام می‌گوید» . هدف گفتگو،«هم‌افزایی»است،نه «زورآزمایی». بنابراین گفتگو «سابقه‌ای شایسته» و «مسابقه‌ای بایسته» است، که طرفین نه «بازنده»،که «فرازنده»اند. ——————— سابقه:پیشی گیرنده،پیشین،پیشینه فرازنده:بالابرنده،بلندکننده