روح همکاری و همیاری با زندگی ایلی و عشایری عجین بود و این ویژگی در تمامی مراحل زندگی آنان از شادی تا غم نمود خود را داشت. آری مردان پا به پای هم و زنان دست در دستان هم، دل به دل یکدیگر می‌دادند تا سخت ها را سهل کنند تا پشتشان به هم گرم