یکی از سوالات پرتکرار در فضای اقتصاد ایران این است که چرا افزایش تولید ناخالص داخلی تغییری در وضعیت عمومی مردم و جامعه ایجاد نمی‌کند؟ آیا این مساله به معنای دستکاری دولت در داده‌های آماری است یا نشان از رشد بی‌کیفیت اقتصادی دارد؟ از نگاه کارشناسان ریشه این مساله را باید در دو واقعیت اساسی

  اقتصاددان  : موسسه فرِیزر شاخص آزادی اقتصادی سال ۲۰۱۹ میلادی را منتشر کرد. گزارشی که نشان می‌دهد از بین ۱۶۵ کشور مورد مطالعه، ایران در جایگاه ۱۶۰ قرار گرفته و تنها ۵ کشورِ «زیمبابوه»، «الجزایر»، «لیبی»، «سودان» و «ونزوئلا»، در جایگاه‌های بدتری در مقایسه با ایران قرار گرفته‌اند. در یک «اقتصاد بسته»، شما نمی‌توانید