در هر «زمان» و در هر «زمین»، هر گاه «خواست دولت» با «درخواست ملّت» ، «گویه‌های گوناگون» و «سویه‌های ناهمگون» بیابد، و مردم،«نان»را به جای «آرمان»مطالبه‌کنند و «آب» را به جای «سراب»، نشانۀ آن است که «بیداد به موج» رسیده و «استبداد به اوج»! آن گاه که مردم نه«هوایی برای تنفُّس»می‌یابند و نه«فضایی برای تفرُّس»،

در بهمن ۵۷ چه دیدیم؟چه گفتیم و چه کردیم؟ دیدیم : حاکمیت سیاه عفریت سیهکار و فرعون مُتفَرعنِ فریبکار، هیولای اهریمنی خود را بر پهندشت ایران زمین گسترده و با سلطۀ جهنّمی خود نفس ها را در سینه ها و کینه ها را در این آیینه ها حبس کرده است! گفتیم: در برابر خدایگان خودکامه

وزش هر گردباد پیش از هر «کس و کار»، «خس و خار» را به «بالا می کشاند» و بر «صدرا می نشاند». در هر«دریای موّاج»، «بلوای امواج»، با هر «کولاک»،هر «خس و خاشاک» را چون «خوی خیزاب» به «روی آب» می آورد. آن گاه که «گردباد می وزد» پیش از هرکس «نقّاد را می گزد»!

هر پگاه نو با یک نگاه نو در «حکومت بیداد» و «حاکمیّت استبداد»، افرادِ «رانده از حصرِ حَجَر» و «جامانده در قصرِ قَجَر» را هر «روزی» با «رموزی» در «مردابِ عَفِن خرافات» و «منجلاب مُتعفِّن موهومات» بدون هیچ «گفتگوی نغزی»، «شستشوی مغزی» می دهند. اینان گاه «صفحه ای بی معانی» از «صحیفه ای آسمانی» را

اگر به محیط زندگی مردم جامعه و رسانه‌های کشور انگلستان دقت کنید مُحال است کسی را که «دکتر» نیست در خطاب -خواه کتباً و خواه شفاهاً- «دکتر» بخوانند یا کسی را که «مهندس» نیست مهندس بنامند. اقتصاددان: غرض یادآوری این نکته است که در جامعۀ برخوردار از دموکراسی، کلمات را به‌راحتی نمی‌توان شناور کرد. کلمات