در بهمن ۵۷ چه دیدیم؟چه گفتیم و چه کردیم؟ دیدیم : حاکمیت سیاه عفریت سیهکار و فرعون مُتفَرعنِ فریبکار، هیولای اهریمنی خود را بر پهندشت ایران زمین گسترده و با سلطۀ جهنّمی خود نفس ها را در سینه ها و کینه ها را در این آیینه ها حبس کرده است! گفتیم: در برابر خدایگان خودکامه
گفت: اخیراً همایشی با هزینۀ ۳۶میلیون دلار به نام زنان تاثیرگذار توسط«خودی ها» در تهران برگزار شد. گفتم: بله،ابتکار جالبی بود. گفت: جالب تر این که یکی از «نخودی ها» با نگاهی به گوشه‌ای از جزییات این هزینه‌ها،ما را در برابر پرسش سنجش«هزینه-فایده ها» قرار داده است.مثلاً: ۱. دعوت از «روسای» ۱۵۰ کشور و حضور
در ۸ نوامبر ۲۰۰۷، مجمع عمومی ۱۵ سپتامبر مصادف با ۲۵ شهریور را به عنوان روز جهانی دموکراسی اعلام کرد و از کشورهای عضو، سیستم سازمان ملل متحد، سازمان های منطقه ای، بین دولتی و سایر سازمان های غیر دولتی دعوت کرد تا این روز را جشن بگیرند. روز جهانی دموکراسی فرصتی است تا
اقتصاددان: یکم؛ اگر نام کلنگ را بیل بگذاریم ماهیت آن تغییری نمی‌کند. طرح محروم کردن مردم از خدمت اینترنت «صیانت» نیست. اگر به‌دنبال صیانت از فضای مجازی هستید لطفاً دست از سر آن بر دارید. دوم، اصل نهم قانون اساسی را بخوانید: «در جمهوری اسلامی ایران آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت اراضی کشور
در آغاز سال ۱۴۰۰،اگریک نظر سنجی از ایرانیان صورت میگرفت، بیشترین یا متداولترین آرزوهایشان کدام ها میبودند؟(بجزآن یکی که من معتقدم بی سرانجام ترین آرزوها و ازچاله درآمدن و به چاه فرو افتادن است)،متداولترین آرزوهای آنان اینگونه میبود: مسکن؛ اشتغال؛ درآمد بیشتر؛ توقف گرانی؛ مهاجرت وشاید آرزویی که جمع همه آنهاست: دمیدن کورسویی نورامید
اقتصاد سیاسی در ابتدا برای مطالعهٔ تولید، خرید و فروش و رابطهٔ بین آن‌ها با قوانین و کشورها و توزیع مناسب درآمد ملی و دستمزد حاصل از فرآیند کاربودکه مطرح گردید.اما امروزه اقتصاد سیاسی به موارد بسیار متفاوت، از جمله تجزیه و تحلیل مارکسی، اعمال رویکرد انتخاب عمومی برگرفته از مکتب شیکاگو و مکتب ویرجینیا،
