مهدی ناعمی عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : همیشه زمانی که صحبت از موضوع این مطلب میشود ؛ اولین چیزی که به اذهان خطور می کند بحث تهدیدات خارجی است ! اما به واقع اگر تهدیدات را بنا به شرایط روز طبقه بندی و شناسایی کنیم چنین نتیجه ای حاصل میشود؟
ابراهیم رئیسی به منظور شرکت در پانزدهمین نشست سران «بریکس» به دعوت رسمی رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی، امروز چهارشنبه یکم شهریور ماه عازم شهر ژوهانسبورگ محل برگزاری این اجلاس میشود. ایران همواره تلاش بسیاری برای عضویت در بریکس کرده است. در ژوئن ۲۰۲۲ جمهوری خلق چین از ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور ایران، برای اشتراک دیدگاهش در خصوص
در جایی می‌خواندم: «با احتساب تولید روزانه ۶/ ۲میلیون بشکه نفت و درنظر گرفتن ذخیره ۲۰۸میلیارد و ۶۰۰میلیون بشکه‌‌‌‌‌‌ای، در صورتی‌که در سال‌های آینده تولید ثابت مانده و میدان نفتی جدیدی کشف نشود، ایران تا ۲۲۰ سال‌آینده نفت خواهد داشت.» فارغ از اینکه این مطلب تا چه حد دقیق و درست باشد، قاعدتا برای هر
اقتصاددان : جمهوری اسلامی نوشت: نظام جمهوری اسلامی، کار خوبی می‌کند که با حکومت خودخوانده طالبان از درِ خصومت و جنگ و ستیز درنمی‌آید ولی متأسفانه تعارفات و امتیازدهی‌های بیجا در تعامل با این گروه، جایگاه محوری پیدا کرده است. از امتیاز دادن‌های بیجا از قبیل تحویل دادن سفارت افغانستان در تهران به طالبان که
با تاکیدی که ولیعهد عربستان بر نگاه راهبردی به رابطه با ایران در دیدار با حسین امیرعبداللهیان ابراز کرد، کاخ السلام جده به کانون توجهات منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شد. این تماس و ملاقات سطح بالا که مورد توجه بسیاری از رسانه‌های عربی به‌ویژه مطبوعات عربستان قرار گرفت و از آن تحت عنوان خیز دو
تقدیم به همکارم دکتر مهدی خویی که از دانشگاه علامه اخراج شد در موقعیت دشوار کنونی چه کنیم؟ هر کس متناسب توانایی ها و موقعیتش درگیر این پرسش دشوار است. عده ای در کار غارتگری اند، و چنان بی رحمانه که برنج های سمی به خورد ملت می دهند. عده ای هم در تقلای
