در سال‌های گذشته همواره یک دوگانه مهم در ذهن جامعه ایرانی وجود داشته است. از سویی مردم عادی برای دریافت تسهیلات با اما و اگرهای جدی مواجه بوده‌اند و حتی برای دریافت یک وام محدود نیز معمولا به در بسته برخورده‌اند اما در عین حال به شکل همزمان خبرهای منتشر شده در تمام سال‌های گذشته
چهار چهره نام‌آشنای ایرانی اخیرا کتابی درباره اثرگذاری تحریم‌ها بر جامعه و اقتصاد ایران با عنوان «تحریم‌ها چگونه کار می‌کند؟» نوشته‌اند که انتشارات دانشگاه استنفورد آن را منتشر کرده است. «نرگس باجغلی»،«ولی نصر» «جواد صالحی‌اصفهانی» و «علی واعظ» در این کتاب تلاش می‌کنند تا با مطالعه موردی ایران به این پرسش پاسخ دهند که «تحریم‌های
در سال‌های ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲ یعنی دوره بازگشت ثبات نسبی به اقتصاد ایران پس از لغو برجام، مخارج دولتی بیشترین رشد را داشت. مقایسه این دوره با سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ که وضعیت اقتصاد به دلیل لغو برجام وخیم بود، نشان می‌دهد مصارف خصوصی رشد قابل توجهی را در شرایط ثبات تجربه کرده‌اند. رشد اقتصادی
وقتی برجام به امضاء رسید همه منتظر بودند که آثار آن از جمله ورود سرمایه‌گذار خارجی به کشور را سریع مشاهده کنیم ولی واقعیت این است وقتی توافقنامه یا قراردادی به امضا می‌رسد تا نظر سرمایه‌گذاران خارجی به کشور جلب شود کمی طول می‌کشد. وضعیت سرمایه‌گذار خارجی در هر کشوری به اندازه زیادی بستگی به
با وجود تغییر دولت‌ها از سال ۱۳۹۷ و بر سر کار آمدن ۵ رئیس کل در بانک مرکزی که بی‌‌ثبات‌ترین دوره سیاستگذاری را در تاریخ ایران رقم زده است و خود نشانه‌ای از شدت شرایط اضطراری اقتصاد ایران است، رویکرد‌های ارزی در نهاد‌های سیاستگذاری و تصمیم‌گیری تغییر چندانی نداشته است. سیاست‌های ارزی بر اساس انگاره‌هایی
تورم یک پدیده تازه و نورس در اقتصاد ایران به‌شمار نمی‌رود. از اواسط دهه‌پنجاه خورشیدی تاکنون، به مدت دست‌کم نیم‌قرن، اقتصاد ایران دستخوش جولان‌های تورم است. البته سال‌های بسیار انگشت‌شمار تورم تک‌رقمی نیز در تاریخ نیم‌قرن اخیر ایران قابل احصا هستند. با این حال آنچه که همواره غالب بوده و اقتصاد ایران را دستخوش یک‌یک
