هر پگاه نو با یک نگاه نو هم «بلوغ» دردناک است و هم «دروغ»، آن، ما را از «نونهالی می‌رهاند» و به «بزرگ‌سالی می‌رساند» و این، «حقیقت را وارونه» و «واقعیّت را واژگونه» می‌نمایاند. هر دو «دردناک»،ولی قابل «اِدراک»اند. آن که «بلوغ عقلی را درک» می‌کند،باید «دروغ نقلی را ترک» کند. بلوغ، ما را با

#طنزسیاهنمایی. ۶۷۳ گفت: یادت می‌آید زمانی آقای ولایتی فرمودند: “از یمنی‌ها یاد بگیریم که چگونه در برابر تهدید و تحریم مقاومت می‌کنند. به جای لباس،لُنگ می‌بندند و اسلحه به دست دارند و چند تکّه نان خشک دستشان است.” گفتم: بله، حالا تو نقدی بر این سخن داری؟ گفت: البتّه همان زمان هم نظر من این

هر پگاه نو با یک نگاه نو من «تازیانه‌های آتش» را دیدم که با «زبانه‌های سرکش»، «هیزُم‌ها را می‌سوخت» و «توهُّم‌ها را برمی‌افروخت». آتش اگر این «رمز را می‌دانست» و این «راز را می‌توانست»، که «انجام سوختگی» و «سرانجام برافروختگی»، نه «بستر نرم»،که مُشتی «خاکستر گرم» است، هرگز در «سور نمی‌سوخت» و با «سرور نمی‌افروخت»!

‍ صبح روز سوم، به خیوه مرکز منطقه باستانی خوارزم در نزدیکی آمودریا (رود جیحون) و زادگاه بزرگانی مثل بیرونی و خوارزمی و پوریای ولی رسیدیم. بناهای تاریخی زیادی در گوشه و کنار دنیا هست که گاهی قدمت چند هزار ساله دارند ولی کمتر شهری در جهان وجود دارد که مثل خیوه همه بناهای تاریخی

روزی شارل‌شرلی مستشار سیلگنایی به حضور اعلی‌حضرت هردمبیل مشرّف شد و به عرض رسانید که : قرار است در سازمان ملل مجمعی از سران کشورها تشکیل شود و هر یک از سران می‌توانند در آنجا سخنرانی کنند.تنها شرط مهمّ این است که رهبر هر کشور باید مورد قبول ملّت خود باشد. متاسّفانه افکار عمومی جهان

#طنزسیاهنمای ۶۷۲ گفت: دهه هشتادی‌ها جلوی مرا گرفتند و گفتند: شما در سال ۵۷ چه می‌خواستید؟ گفتم: تو چه پاسخی دادی؟ گفت: من پاسخ دادم همان را که شما اکنون می‌خواهید! گفتم: آنان چه گفتند؟ گفت: آنان گفتند: پس به دست آوردن کافی نیست! نگه‌داشتن مهم‌تر است! گفتم: منظورشان چیست؟ گفت: منظورشان این است که