گفت: آقای رئیسی وقتی رفتند کنیا با توجّه به تفاوت زبان و فرهنگ و…آنان چگونه با مسئولان و مردم آن جا تعامل کردند؟ گفتم: حتماً با خودشان شخصیت‌های باسواد و دیپلمات‌های کارکُشته برده‌بودند! گفت: بله ! یکی از این شخصیت‌های کارکُشته سرکار خانم آمنه‌سادات ذبیح‌پور بودند که کنیا را دروازه شرق آسیا!!! نامیدند!! خلاصه با
روزی اعلی‌حضرت هردمبیل تصمیم گرفت همۀ درباریان را به مناسبت جشن زادروز شاهزاده هردمبیلک به یک شام مفصّل مهمان کند. سفره‌ای طولانی مملو از انواع اطعمه و اشربه فراوان گستردند. ناگهان برق رفت.یکی گفت: تا آمدن برق همه مشغول دست‌زدن شوند تا مبادا کسی سفره را هاپولی کند. در این بین اعلی‌حضرت هردمبیل که از
گفت: من در پشت خاکریز چند «چرا؟!!» مانده‌ام. گفتم: چه «چراهایی؟» گفت: چرا ژاپن از ایران یک بشکه نفت می‌خرد به قیمت ۶۰ دلار و آن را تبدیل به ۶۰۰ دلار می‌کند و به دنیا می‌فروشد . در حالی که ما در ایران راحت‌تر می‌توانیم همین کار را انجام دهیم، چون ما هم خودمان تا
گفت: در ادارۀ ما یکی از همکاران از بیکاری فرزندان تحصیل‌کرده و متخصّص خود می‌نالید.همکار دیگری داریم که هر سه فرزند کم‌سواد او بدون هیچ مهارتی در بهترین شرکت‌ها و دستگاه‌ها استخدام شده‌بودند. گفتم: علّت بیکاری آنان و اشتغال اینان چه بود؟ گفت: همکار دومی می‌گفت: مدیران ما نوعاً نقاط ضعفی دارند. یکی از ترفندهای
گفت: سازمان جهانی حمایت از کشورهای توریستی و گردشگران از سال *٢٠١٨* تا سال *٢٠۲۲* کلی‌ترین و کامل‌ترین آمار «ترین‌های جهان» را طبق آخرین تحقیقات به عمل آمده، به ثبت رسانده‌است. من از میان همۀ این «ترین‌ها»،رتبۀ ایران را خواندم،خیلی ناراحت شدم! گفتم: مگر چه نوشته که تو این قدر ناراحت شدی؟ گفت: نوشته :
گفت: روسیّه و چین هر یک ناجوانمردانه تحت تاثیر سیاست‌های همسایگان عرب ما،سرنوشت مالکیّت جزایر ما را وابسته به مذاکرات ما و اعراب کرده‌اند! گفتم:بله! متاسّفانه! حالا تو پیشنهاد و راه حلّ خردمندانه‌ای داری؟ گفت: بله! من پیشنهاد می‌کنم ایران نیز متقابلاً سرنوشت مالکیّت جزیرۀ تایوان و شبه جزیرۀ کریمه را وابسته به مذاکرات فیمابین
