«بیگم» دل در گرو مردی داشت به نام «هامین» که همه‌چیز داشت جز چهره‌ای شبیه مردان طایفه‌اش. رنگ پوستش تیره‌تر بود و موهایش فرفری. لب‌هایش پهن بود و بینی‌اش ناقلمی. اصلا برای همین چهره‌ عاشقش شده بود، اما پدرش را کارد می‌زدی خونش در نمی‌آمد. مادرش شیون و زاری می‌کرد.  برادرش کارد در دست گرفته

در زیر «خاک تیره» و «مغاک خیره»، یک «دانۀ گیاه» و «دُردانۀ خودآگاه»، «رام می‌رویَد»» و «آرام راه می‌پویَد». او بدون «هیاهویی بلند»،«تکاپویی شکوهمند» دارد. «رویش دانه» و «پویش جوانه»، نه «ندایی فاش» دارد و نه «صدایی گوشخراش»، ولی افتادن یک درخت،«صدایی عجیب»دارد و «ندایی مهیب». همیشه «رویش،رام»است و «پویش،آرام»، ولی صدای سقوط «گوش را

گفت: با وجود ادّعای متولّان امر دربارۀ تکریم شخصیّت زنان در ایران ،چرا از بانوان در مدیریت در کشور بیشتر بهره نمی‌گیرند؟ گفتم: احتمالاً بهانۀ آنان کمبود تعداد خانم‌های مدیر است. گفت:اگر ما هم مثل برخی کشورهای پیشرفته تکریم شخصیت بانوان را اولویت می دادیم، الان دچار محدودیت در تعداد مدیران زن نبودیم. گفتم: مثل

غیبت اخیر ژنرال لی شانگ‌فو از انظار عمومی که به‌دنبال برکناری دو فرمانده ارشد انجام شد، سوالاتی را درباره اعتماد شی جین‌پینگ به ارتش خود ایجاد کرده است. به گفته دو مقام آمریکایی، وزیر دفاع چین، ژنرال لی شانگ‌فو، تحت بازجویی قرار گرفته است که به گمانه‌زنی‌ها درباره تحولات بیشتر در ارتش پس از برکناری

آن‌جا که «دین را زار» و «آیین را ابزار» می‌کنند، هر «جبّار»می‌کوشد با «اجبار»، «وَهمِ واهیِ خویش»را به جای«فهمِ آگاهیِ کیش»، بدون «شالودۀ تفاهُم» به «تودۀ مردم» تحمیل‌کند و از «آزادگانِ حقمِدار»،«بردگانِ ریاکار» بسازد. در این صورت هر «سلیم»،«تسلیم» می‌شود و هر «قُدّوس»،«چاپلوس»! «جوهر دین» و «گوهر آیین»، تنها با «اِقناع عقلی»به باور می‌انجامد،نه با

گفت: احمد زیدآبادی،روزنامه نگار اصلاح طلب نوشته است: «حرفی می‌خواهم بزنم که احتمالاً بابتش خیلی فحش خواهم خورد، اما عیبی ندارد. من از سال ۶۶ وارد مطبوعات ایران شدم. در تمام این دوران‌ها، اولین دوره‌ای است که ما در روزنامه می‌نشینیم و مطلب انتقادی می‌نویسیم و هر طور دلمان می‌خواهد همه سیاست‌ها را نقد می‌کنیم،