با عرض سلام و ادب، خدمت سروران گرامی مطلبی با تیتر *چرا شعور مردم به سخره گرفته می شود* توسط اینجانب نگارش و در فضای مجازی و رسانه ای انتشار یافت، تا برخی افراد خاص! بدنبال تحمیق جامعه لر نباشند، اما گویی اینان در مسیر خود مصمم تر هستند! اول؛ یادداشت بنده نقدی به مطلب

دکتر حسن دادخواه استاد دانشگاه شهید چمران اهواز “عاقبت” و “آینده” ، دو واژه ای است که در گفت و گوهای روزانه، متون مذهبی و یادداشت ها و نوشته هایی که معطوف و مربوط به پس از “حال” و “اکنون” است، بکار برده می شود. کاربرد واژه “عاقبت” در متون دینی و بویژه در متن

عبدالحسین مُنگشتی در این شرایط کرونایی که روزانه هزاران نفر به این ویروس مبتلا می شوند و ده ها نفر از هموطنان عزیزمان دار فانی را وداع می گویند؛ شرایط و اوضاع اقتصادی بلایی سنگین تر از کروناست؛ هر چند امسال توصیه بهداشتی بر عدم خرید و حضور در بازار عید بوده است، اما آنچه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِنَّ اللَّهَ یَأمُرُکُم أَن تُؤَدُّوا الأَماناتِ إِلىٰ أَهلِها . (آیه۵۸) خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید . جناب آقای دکتر محسن رضایی میرقائد دبیر محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام سلام علیکم مستطابعالی فرزند خوزستان و بلکه فرزند ایران اسلامی هستید ؛ زمان اندکی تا انتخابات ریاست

غلامرضاجعفری دوست خوبم، دوست نادیده، دوستی که در گوشه ای از جهان، گوشه‌ای از ایران و شاید نزدیکتر از رگ گردن، این متن را می‌خوانی، نخست مرا برای همه مرارت و ناگواری کلمه‌هایم ببخش، ببخش که تلخ‌کامی روحم نقبی به درون واژه یافته، باور کنید یا نه اما صدای مرا از قعر خوزستان می‌شنوید، استانی

بقلم ابوالفضل بابادی شوراب بازنشر یادداشتی با تیتر “اهواز به تهران ۲۰۰ کیلومتر نزدیک می شود، اگر عزم و همدلی باشد” در فضای مجازی و رسانه ها، موجب تعجب اینجانب گردید، چرا که در این یادداشت نکات ابهام آمیز و بسیار متناقضی دیده می شود. در این یادداشت، جاده بین المللی خلیج فارس(اهواز-خرم آباد-تهران) که