کار را باید به کاردان سپرد !

اینکه گفته شود حوزه‌های علمیه و آموزش و پرورش دغدغه‌های مشترک دارند، دلیل متقن و منطقی نیست که قشر حوزوی وارد سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی شوند، آن وقت صاحب نظران و متخصصان علوم تربیتی که عمری در همین مسیر تحصیل کرده اند و تجارب حرفه ای قابل قبولی دارند آمد و شد دغدغه مندی به سازمان داشته باشند.

موضوع نوشتار حاضر این نیست که حوزویان سواد چه چیزی را دارند و سواد چه چیزی را ندارند ، بحث بر سر این است که نماینده حوزه علمیه به عنوان مثال در درس ریاضی، فیزیک و هندسه چه آورده ای برای مولفان می تواند داشته باشد که جمع مولفان از آن نگاه و دانش محروم هستند؟

بدون تردید با توجه به شیوه نامه های گزینش در سازمان های دولتی و به ویژه آموزش و پرورش  افرادی که در گروه تالیف سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی حضور دارند از فیلترهای مذهبی ، سیاسی و علمی زیادی عبور کردند و نمی توانند بر خلاف اصول ملی و مذهبی در کتاب های درسی ورود و آموزه درج کنند. پس این همه نگرانی برای چیست و اگر نگرانی هم وجود ندارد دلیل حضور نمایندگان حوزه علمیه در گروه های درسی چیست؟حتی اگر فرض بر این باشدکه می خواهند به دلیل نگرانی از عدول مسیر مذهبی در گروه دروس دینی و تاریخی حضور داشته باشند باید پاسخ داد که در آن گروه ها نیز مولفان تایید شده همین نظام مشغول به فعالیت هستند و اصول خاصی را پیاده می کنند، بنابراین باز هم جای نگرانی نیست.

در نظام آموزشی نوین مشارکت امری پسندیده و مطلوب است اما این مشارکت باید در چارچوب تخصصی و مورد نیاز آموزش و پرورش باشد. وقتی نظام‌آموزشی به حد وفور مجرب و متخصص برنامه ریزی درسی و مولف کتاب درسی دارد چرا باید از حوزه های دیگر که فاقد صلاحیت ها و تخصص های لازم هستند، استفاده کند.

متاسفانه در سال تحصیلی جاری تغییراتی در کتاب های درسی اعمال شد که نقدهای زیادی را به همراه داشت و نظام آموزشی نتوانست در برابر آنها پاسخی بدهد. این تغییرات در سالی انجام گرفته بود که فردی حوزوی مدیریت سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی را برعهده داشت. البته مدت زمان طولانی است که  نقدهایی بر محتوای آموزشی وارد می شود و صرفا مربوط به این دوره از مدیریت نیست اما جنس تغییراتی که در سال جاری انجام گرفت نه تنها در راستای نقدهای پیشین و ناکارآمدی کتاب های درسی نبود بلکه چهره غیر آموزشی و حتی ضد فرهنگی داشت.

نظام آموزشی تجربه مدیریت حوزویان بر تالیف کتاب های درسی را دارد، بایستی از همان منظر و تجربه موضوع ورود نمایندگان حوزه  علمیه به تالیف کتاب های درسی را بررسی و واکاوی کند.

کار را باید به کاردان سپرد؛ همان طور که معلم، جامعه شناس و روانشناس در حوزه دین و مسایل آن ورود نمی کنند چون دانش آن را ندارند، متخصصان مذهبی و دینی نیز باید از ورود غیرکارشناسانه به حوزه های دیگر منع شوند تا از آسیب های این تداخل پیش گیری شود.