ناقوس جنگ که نواخته شود دیگر کسی لبخند نمی‌زند

اقتصاددان : در جنگ چه پیروز شویم و چه شکست بخوریم باید سالیان متمادی و تا چند نسل تاوان آثار و تبعات آن را پرداخت کنیم. آنان که جنگ را تجربه کرده‌اند هرگز به استقبال جنگ نمی‌روند و مغرورانه به این آتش‌بازی‌های لبخند نمی‌زنند.

هنگامی که ناقوس شوم جنگ نواخته می‌شود و صدای انفجار و غرش توپ تانک مسلسل هواپیما …و‌‌ موشک آرامش زندگی را به هم می‌ریزد و صدای شیون کودکان وحشت‌زده گوش‌ها را آزرده می‌سازد، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که مارش عزا نواخته می‌شود و اجساد تکه و تکه شده کشته شدگان جنگ بر دوش بازماندگان حمل می‌شود و اشک داغداران و ماتم‌زدگان بر گونه‌ها سرازیر می‌شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که سفیر گلوله‌های ضدهوایی و برق انفجارهای پیاپی آسمان شب را چونان صاعقه روشن می‌کند و چشمان آدم‌های وحشت‌زده از حدقه بیرون می‌زند، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که تمامی زیرساخت‌های اقتصادی کشور در کسری از ثانیه دود و خاکستر می‌شود و لهیب آتش از هر سو زبانه می‌کشد و آسمان آبی از سیاهی دود و خاکستر تیره و تار می‌شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

هنگامی که ساعت‌های متمادی آب و برق قطع می‌شود و ضروری‌ترین مایحتاج زندگی جیره‌بندی می‌شود و روند زندگی روزمره مختل بلکه فلج می‌شود، دیگر کسی لبخند نمی‌زند.

تلخی جنگ را فقط کسانی درک می‌کنند که یا داغ عزیزی بر دل داشته باشند یا یتیمی را بزرگ کرده باشند یا کسانی که زخم‌های باقیمانده از جنگ هنوز جان و تن‌شان را می‌آزارد.

کسانی که طعم شور خون را مزه مزه کرده‌اند، کسانی که خون همرزمانشان دست و لباسشان را رنگین نموده است، کسانی که اجساد سوخته و تکه تکه شدن همسنگرانشان را از لابلای سنگ و خاک و پاره‌های آهن گداخته بیرون کشیده‌اند هرگز به جنگ لبخند نمی‌زنند.

کسانی که جنگ را با بند بند وجودشان تجربه کرده‌اند، کسانی که جور سال‌ها آوردگی و دربدری را بر خود همواره نموده‌اند، کسانی که مصائب جنگ هنوز هم روی شانه‌هایشان سنگینی می‌کند هرگز شادمانه به استقبال جنگ دیگری نمی‌روند.

به این شُوهای رقت‌انگیز برخی رسانه ها که روحیه جنگ‌طلبی را به جامعه پمپاژ می‌کند توجه نکنید. عواقب جنگ را از لابلای صفحات تاریخ جنگ جویا شوید یا از زبان بازماندگان جنگ هشت ساله که تلخی جنگ را با پوست و گوشت و استخوان خویش لمس کرده‌اند بشنوید.

تلخی جنگ را از زبان آن رزمنده مجروحی بشنوید که از عطش خونریزی برای جرئه آب له له می‌زد ولی سرباز دشمن بدن نیمه جانش را به رگبار بست. تلخی جنگ را از زبان اسرای جنگ و از رَد سرخ و سیاه ضربات شلاق نشسته بر تن‌شان و استخوان‌های شکسته‌شان بشنوید. تلخی جنگ را از زبان کودکان یتیمی بشنوید که هرگز لبخند و نوازش پدرانه را تجربه نکردند. تلخی جنگ را از زبان همسران شهدا و مفقودین جنگ بشنوید که بر عهد خویش استوار ماندند؛ سوختند و با زمانه ساختند و در پیچ و خم زندگی گم شدند و به فراموشی سپرده شدند.

جنگ آنقدر تلخ است که با حلاوت هیچ پیروزی شیرین نمی‌شود و آثار آن از دل و جان هرگز زدوده نمی‌شود. خدا کند دیگر جنگی رخ ندهد .

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع