مجلس و اینترنت

📝جمشید آل محمدی
دانش آموخته علوم سیاسی

رهیافت و رسالت دولت ها و پارلمان ها در برخورد با بحران های اجتماعی و سیاسی بهره برداری از کارکرد ساختار فضای مجازی برای برون رفت و بازدارندگی یا گذر از معضلات اجتماعی در جهت عدم انحطاط و فروپاشی های داخلی بوده ولی کارکرد مجلس ما در بهره برداری از چنین فضایی کاملا معکوس بوده و تنها مجرایی که می‌توانست بصورت نیم بند صدای جامعه مدنی ایران را از خود عبور دهد و نقش سوپاپ اطمینان داشته باشد را با انسداد مواجهه کرده و فضای داخلی را عملا در یک فاز تماما تک صدایی و کانالیزه شده هدایت کرده و اینترنت که تنها معبر و مجرای تنفس چنین جامعه ای بوده را تماما محدود کرده است.

در نظم نوین جهانی نفس و ذات اعتراض پذیرفتنی است چرا که پژواکیست که باید به گوش دولتمردان برسد و اگر مجلس بخواهد از شنیدن صدای معترض به دولتمرد جلوگیری کند‌ عملا و تعمدا حقوق اولیه آنان را نقض کرده و جامعه را در مسیر آنومیک (هرج و مرج اجتماعی) قرار میدهد و شاهد موجی از وندالیسم خواهیم بود(کسانی که با تخریب اموال عمومی تخلیه روانی می‌شوند)

رسالت مجلس دفاع از جامعه مدنی در برابر قدرت سیاسی بوده نه اینکه خود به یکی از ارکان قدرت حاکمیتی تبدیل شود‌ و در شرایط تحریمی کشور باعث تعطیل شدن کسب کار اینترنتی،محدود کردن صدای مطالبه گران ، قطع ارتباط با جهان در حوزه های فناوری، علمی، پژوهشی شود.

امیدوارم بازنگری مبتنی بر واقع گرایی در این مصوبه صورت گیرد.