مالزی ، سالاد فرهنگ ها (قسمت دهم)

سازنده چینی گنتینگ، در کنار علاقه اش به ساخت هتل و قمارخانه، فردی مذهبی هم بود و در غاری که در دامنه کوه قرار داشت، به یاد سرزمین مادریش، یک معبد چینی ساخت و آن را تقدیم به خدای مورد علاقه اش یعنی “چین سویی” کرد.
“چین سویی”، خدای معبد، در واقع یک راهب بودایی است که هزار سال پیش در چین زندگی می کرده است و به خاطر کراماتی که مردم از او در مورد نزول باران و پایان قحطی دیدند، تبدیل به یک خدا شد و به مرور معابد زیادی در چین و تایوان و… برای پرستش او به وجود آمد.
این معبد در شیب تند کوه ساخته شده که در آن زمان دسترسی ماشین آلات به آن ممکن نبوده و ساخت آن با کمک هلیکوپتر انجام گرفته و با دشواری بسیاری همراه بوده است.
در کنار تالار اصلی معبد که تندیس سیه چرده ای از “چین سویی” ، در آن قرار دارد (عکس آخر)، یک تندیس بزرگ از بودا و شاگردانش ، یک پاگودا با دویست و هشتاد و پنج پله (عکس چهار)، رستوران و یک هتل برای اقامت زائران هم تعبیه شده است.
همچنین ده حفره در دل کوه به نشانه ده طبقه جهنم ساخته و برای یادآوری دنیای پس از مرگ، صحنه عذاب گناهکاران در آن بازسازی شده است.(عکسهای ششم تا هشتم)
هر طبقه از جهنم، ویژه گناهکاران خاصی است ودر هر کدام ، تندیسی از یک پادشاه یا خدا ساخته شده که مسوول محاکمه و عذاب آن دسته از گناهکاران است.
پیروان ادیان شرقی، مثل بودیسم یا هندوییسم ، باور دارند که پس از مرگ، هر فرد بر اساس اعمالی که در طول زندگی انجام داده است، توسط خدایان محاکمه می شود و به خاطر گناهانش در طبقات مختلف دوزخ که در زیر زمین قراردارد ، عذاب میبیند.
در این ادیان از واژه سانسکریت “ناراکا” ، برای اشاره به جهنم استفاده می شود و جالب است که این واژه وارد زبان مالایی هم شده و مسلمانان مالزی و اندونزی هم از واژه “نراکا” برای اشاره به جهنم استفاده می کنند.
بر عکس مفهوم جهنم در ادیان ابراهیمی، این عذاب جاودان نیست و پس از آن ،برای رسیدن به رستگاری به انسان این فرصت دوباره داده می شود تا به شکل دیگری مجددا به این جهان برگردد.