مائو با مردنش یک میلیارد نفر را از زیر خط فقر بالا کشید

این روزها در مرحله انتخاب کتاب برای ترجمه هستم و طبق معمول دنبال کتاب هایی می گردم که ترجمه آن ها بتواند کمکی باشد به علاج دردهای مملکت خودمان.

کتاب “موج عظیم ” استیون رادلت به راستی شگفت زده ام کرد. این داستان توسعه چقدر شیرین است و باید هم که شیرین باشد، حکایت خروج یک میلیارد انسان کره خاکی از زیر خط فقر و رسیدن شان به آموزش و بهداشت و مسکن و دموکراسی طی بیست سال گذشته، و افسوس می خورم برای مملکت خودم که بنا به آمار رسمی اش حداقل یک سوم جمعیتش طی همین سه سال گذشته به زیر خط فقر سقوط کرده اند.

رادلت می گوید که دوران دیکتاتورهای مصلحی مثل “لی کوان یو” (نخست وزیر سابق سنگاپور) گذشته و حالا فقط حرکت به سوی دموکراسی است که می تواند توسعه و رفاه به همراه بیاورد. رادلت، شصت کشور در حال توسعه را برای ما مثال می زند که این راه را رفته اند و به نتیجه رسیده اند: هند، کره جنوبی، بوتسوانا، برزیل،کاستاریکا،اندونزی،شیلی،فیلیپین،بلغارستان،مولداوی،غنا،لیبریا،سنگال و غیره.

رادلت از عقب گردها و استثناهات هم سخن می گوید، اما یادآور می شود که در دهه هشتاد میلادی حدود هشتاد کشور دیکتاتوری در حال توسعه داشتیم اما امروز تعداد این کشورها به بیست کشور رسیده و بقیه از بند فقر و استبداد نجات یافته اند.

برگردم به این جمله معروف رادلت درباره مائو رهبر چین کمونیست:” مائو با یک حرکت ساده در هزار و نهصد و هفتاد و شش، باعث شد که هفتصد میلیون چینی از زیر خط فقر بالا بیایند:” او مرد”

بله جمله تامل برانگیزی است.دیکتاتور قلدر چین تا موقعی که زنده بود اجازه اصلاحات اقتصادی نداد و با سیاست های انقلابی غلطش صدها میلیون چینی را در قعر فقر و مسکنت نگه‌ داشت.اما به محض مردنش، چین توانست سیاست خارجی خود را اصلاح کند، از شدت ناآزادی های عمومی(به قول آمارتیا سن،اقتصاددان هندی برنده نوبل)بکاهد و رفرم های موفق اقتصادی اش را جامه عمل بپوشاند.حتی چین دیکتاتوری هم فقط زمانی توانست توسعه پیدا کند که نظام سیاسی اش به سمت آزادسازی، گشودگی و فاصله گیری از جزمیات ایدئولوژیک حرکت کرد.

استیون رادلت به ما بشارت می دهد که دموکراسی به رغم همه کمبودها و نقایص اش، امروزه تبدیل به هنجار شده و بدون وجود آن هیچ توسعه اقتصادی و اجتماعی ممکن نیست.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع