شاه و ابن زیاد

هرجا و هر زمان که در احقاق حقوق عامه کوتاهی کردیم، خطا کردیم.

آوردن ولایت فقیه در قانون اساسی، طولانی‌کردن اشغال سفارت امریکا، ادامه جنگ بعد از فتح‌ خرمشهر از اشتباهات بزرگ نسل انقلاب بود.

هفت سال زندان را کفاره خطاهای خود می‌دانم.

منتقد جمهوری اسلامی کنونی هستم اما این نقد کسی است که عمر خود را وقف ایجاد و استقرار این نظام کرد ولی متاسفانه اکنون هرجا را که نگاه می‌کند، با فساد و بی‌کفایتی روبروست.

چهل سال است نرخ تورم در این کشور دو رقمی و نرخ رشد اقتصادی در کل کمتر از ۳درصد است. معترضان چگونه باید صدای اعتراض خود را بگوش حاکمیت برسانند؟ رای می‌دهند، اتفاقی رخ نمی‌دهد. در انتخابات شرکت نمی‌کنند، رهبری صدای اعتراض آنها را نمی‌شنود. تظاهرات می‌کنند، سرکوب می‌شوند. چه کار کنند؟

ظاهرا کشته‌شدگان ۱۵خرداد۴۲ کمتر از کشته‌شدگان آبان۹۸ است. یعنی ما انقلاب کردیم که در مقابله با تظاهرات اعتراضی مردم به گرانی بنزین، بیشتر از ۱۵خرداد هموطنان خود را بکشیم؟ کجای چنین اقدامی قابل دفاع است؟

آنارشیست نیستم. خامی و خوش‌خیالی را هم پشت‌سر گذاشته‌ام و دیگر نمی‌گویم ابن‌زیاد هم بیاید بهتر از شاه است. خیر. منتقدم اما به‌هیچ‌وجه دلم نمی‌خواهد ایران بهم بریزد.

موافق براندازی نیستم زیرا آلترناتیو جمهوری اسلامی یک رژیم دموکراتیک نیست. دیکتاتوری خشن‌تر یا بدتر از آن بی‌دولتی و آشوب است. محتمل‌ترین جایگزین نظام در حال حاضر هرج و مرج است.

شاه وقتی ما را از تجزیه و هرج و مرج می‌ترساند، گفته می‌شد شبکه روحانیت در سراسر کشور آلترناتیو سلطنت است و می‌تواند جایگزین ارتش شود و با حمایت خود مردم کشور و نظم آن را حفظ کند و توانست. الان چه کسی یا چه گروهی این قدرت را دارد؟

جامعه ایرانی کاملا متکثر است و هیچ‌فرد یا گروهی در حال حاضر نداریم که به تنهایی پنجاه و یک درصد مردم را نمایندگی کند. برفرض هم بکند، با ۴۹درصد دیگر چه می‌خواهد بکند؟

آقای مصباح و جبهه پایداری و انصار حزب‌الله یک جریان هستند. نمی‌توان آنها را حذف کرد، یا نادیده گرفتشان، اما می‌توان آنان را به تمکین به قانون و رعایت حقوق منتقدان سیاسی خود قانع یا مجبورشان کرد.

ع