رسانه ی دلاوری های دره پنجشیر باشیم

اگر مایه زندگی بندگی است
دو صد بار مردن به از زندگی است
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم
(شعر از فردوسی بزرگ)

امروز که لشکر متحجرین جهان و دستان استعمار غرب و شرق، در پی تطهیر زالوصفتان طالبانیسم هستند، امروز که برادران و خواهران افغانستانی، وارثان خراسان کهن، زیر ستم طالبانیسم، جبهه مقاومت تشکیل داده اند، امروز که مردم سالاری برادران و خواهران مان در ولایات شرقی، زیر چکمه های مزدوران استعمار، له می شود، وظیفه تاریخیِ ملی، زبانی و فرهنگی ما ایرانیان و تاجیکستانیان چیست؟

امروز که احمد مسعود جانشین شایسته و فرزند برومند شیر دره پنجشیر، به تنهایی و با دستان خالی، چنین مقاومتی را شکل داده، چه وظیفه ای از سوی پدران و اجداد ایرانشهری ما بر دوش ما گذارده شده است؟

آیا باید بی تفاوت نظاره گر ریختن خون همتباران و همزبانان خود باشیم؟ وای بر غیرت ما، وای بر شرافت ایرانی ما، اگر بی تفاوت باشیم!

آیا باید با چشمان خود ببینیم که فرهنگ باستانی نوروز و زبان دری باستان، توسط غارنشینان متحجرِ مورد حمایت شرق و غرب، ذبح و قربانی شود؟ اگر امروز سکوت کنیم فردا با کدام اراده و اندیشه می توانیم از مردم سالاری و تمامیت ارضی مان دفاع کنیم؟ وقتی امروز پیوستگی فرهنگی و تاریخی مان را فراموش کردیم، چه تضمینی است فردا ایرانیت و هویت ملی مان را فراموش نکنیم؟

آیا سکوت یا تطهیر طالبان توسط ما، ما را از برادران و خواهران مان دور نمی کند؟ آیا پیوستگی تاریخی و فرهنگی ما را از بین نمی برد؟ آیا استعمار خوشحال و شاد نمی شود؟

نگارنده پیشنهاد می دهد از همین امروز، نویسندگان و قلم بدستان، خوانندگان و موسیقی دانان، فیلمسازان و کارگردانان، رسانه ها و خبرگزاری ها، شجاعت ها و دلاوری های شیران دره پنجشیر و شقاوت و پلیدی طالبانیسم تحجرگرا را به ثبت برسانند.

بی تردید، اکنون هنگامه ی سکوت نیست، باید به حد وسع مان، زبان گویای آزادی، عدالت و امنیت مردمانِ امروز خراسان کهن و باستانی باشیم.

ما اگر برای رزم آماده نیستیم و توان جنگیدن نداریم، می توانیم که در برابر رسانه های شرق و غرب حامی طالبان، صف آرایی رسانه ای کنیم؟ آیا این هم از عهده ملت ۸۰ میلیونی ایران و همچنین ملت تاجیکستانی بر نمی آید؟

ابوالفضل بابادی شوراب