ذبح بی‌رحمانه اخلاق در سیاست

در فاصله ای که اعلام کرده ام قصد دارم داوطلب انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۴۰۰ شوم تماس های عدیده ای به صورت های گوناگون در فضای مجازی و غیر آن داشته ام که از این تصمیم ابراز تعجب می کنند و می گویند مگر شما شرایط کشور را نمی شناسید که می خواهید خودتان را بی آبرو کنید؟ آنان توضیح می دهند که الان صحنه سیاست ،جای افرادی چون شما نیست و حجم آلودگی و اختلاس و سوء استفاده آنقدر زیاد است که اصولا امیدی به بهبود نیست.
این تماس ها هر چند از فراوانی زیادی بر خوردار نبوده است اما نمونه ای از ذهنیتی است که در جامعه وجود دارد و مردم را به این نکته سوق داده است که اگر در محیطی، مشکلاتی حاد و از جمله فساد واقع شده است دیگران باید برای مبری ماندن از قبحی که رخ داده است حیثیت خود را با کنار کشیدن‌ از سیاست، محفوظ بدارند و در معرض اتهام قرار ندهند.
این اظهارات عمدتا دلسوزانه به طور غیر مستقیم ما را به این استنباط تلخ می رساند که کسانی از درست شدن شرایط نا امید شده اند و می گویند باید سیاست ،بین آنان که آن را بد نام کرده اند بچرخد و دیگران هم باید برکنار ایستاده شاهد تخریب بیشتر حرث و نسل ملتی بزرگ باشند.به عبارت دیگر چنین تلقی هایی از سیاست در یک نظام سیاسی مسمی به اسلام ، به معنای اعتراف به حقیقت تلخی است که بی اخلاقی و بد اخلاقی در سیاست ادامه یابد و مردم هم به فساد ناشی از آن تمکین کرده و کاری هم برای تغییر انجام ندهند.
بدیهی است که من برای دوستان توضیح می دهم و آنان را به کوشش و ابرام و خستگی ناپذیری و پرداخت هزینه کار سیاسی برای نجات جامعه ، با تمسک به اخلاق و قانون امیدوار می کنم اما پلشتی و رنج ذبح بیرحمانه اخلاق در مسلخ سیاست را در یک کشور اسلامی به کجا می توانم ببرم؟
دست از طلب ندارم تا کام دل بر آید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر آید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن بر آید.

اقتصاددان منتظر نظرات و پیشنهادات و راه حل های سازنده شما سروران در دیدگاه ها می باشد.

ع