حکایت حسین لِنتی و ۴ دکتر کله پوک

یادم میاد وقتی در سازمان جهاد کشاورزی خوزستان کار می کردم من و بهرام اندرزیان و پیمان حسیبی و سیّدعبدالرضا سیّداحمدی پس از شب نخوابی های زیاد و شخم زدن همه منابع درسی و خرخونی های فراوان؛ در کنکور phd قبول شدیم و رفتیم برای ادامه تحصیل و پس از تحمل سختی و رنج فراوان خود و خانواده ها و تلاش استادان عزیزمان و مساعدت دانشگاه هایمان، سرانجام در بهترین رشته کشاورزی یعنی مهندسی زراعت، گرایش فیزیولوژی؛ دکترای تخصصی گرفتیم؛ اونم از دانشگاه های دولتی درجه یک و یه همکاری داشتیم به نام آقای حسین کوشان که حسابدار بود و عقلش مثل ما پاره سنگ ور نمی داشت و در عوض این خِنگ بازی های ما، رفت دنبال بازار و زد توی کار شریف خرید و فروش لنت ترمز ماشین. حالا سال ها پس از آن زمان، من بعد از کرسی ریاست سازمان دو استان و مدیرعامل یک شرکت بین المللی و هیأت مدیره یک موسسه ملّی؛ آواره شدم و دکتر حسیبی عزیز هم شد استاد دانشگاه شهید چمران اهواز و خدا می دونه به کجا رسید و دکتر اندرزیان عزیز هم رفت عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و رئیس مرکز آموزش و سپس رئیس مرکزتحقیقات کشاورزی خوزستان شد و درمانده شد و دکتر سیداحمدی عزیز هم شد مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی خوزستان و مثل هر سه تای دیگه مون به خاک سیاه نشست. اون روزها ما خدا رو بنده نبودیم و توی ابرها قدم می زدیم و روی زمین نبودیم و با فیس و افاده پیش خودمون می گفتیم به ما میگن آقای دکتر؛ این یارو نِفله هم حالا حسین لِنتیه!!! حالا هر ۴ تامون پس از سال ها درس خوندن و کار کردن و مسئولیت داشتن زیر هزینه های زندگی زائیدیم و به غلط کردن افتادیم و با عجز و ناتوانی دست گدایی به آقا حسین خان می کشیم و از ته دل بهش رشک و حسادت می بریم و اونجامون می سوزه که ما دکترهای مملکت پس از عمری کارکردن مستأجریم و ماشاءالله آقا حسین خان ما رو به عنوان شاگرد هم نمی گیره!!!.

حسین جان عزیز!!! هر جا هستی خدا پشت و پناهت باشه. هر چی در آوردی حلالت باشه. ما رو هم حلال کن، یارو مابودیم؛ نفله ما هستیم؛ اگه تو لِنتی بودی!! ما لعنتی بودیم که نفرین شدیم و افتادیم توی کار درس و دانشگاه و شما عزیز خدا بودین که زدین به کار بازار، بعد از ۲۰ سال حالا می فهمیم مملکت لنت ترمز بیشتر می خواست تا خواندن آن همه کتاب فیزیولوژی گاردنر و سالیسبوری و تایز و زایگر و فرآیندهای فتوسنتز و تنفس و روابط آب و خاک و گیاه و شاخص های رشد و اجزای عملکرد و تغذیه گیاهی و تولید غذا برای جامعه. اگه کسی با شعور بوده و هست خودتی و ما فقط ۴ تا نفهم کله پوک بودیم که نیاز بوده و هست در عوضِ خواندنِ آن همه کتاب و چرخه فیزیولوژی؛ صدها و بلکه هزاران بار کتاب “بیشعوری” تألیف خاویر کرمنت رو بخونیم و به جای رفع مشکلات مالی و زندگی خود در این سن و سال پیری به فکر مراجعه به روانپزشک و درمان بیماری صعب العلاج و یا شاید هم لاعلاج بی شعوری خود باشیم.
اینو برای کسانی نوشتم که بیست سال دیگه به جایی می رسند که اکنون ما ۴ کله پوک رسیده ایم:

به راستی ما به جای این همه تحصیل علم و کار در این بخش بی ارزش کشاورزی؛ اگر از روز اول تره و پیازچه و تربچه روی گاری می فروختیم، الان وضعمان این بود؟!! و ما تازه دریافته ایم که مملکت نیاز بیشتری به لنت ترمز برای کشیدن ترمز آدم هایی داره که تند می رانند و نه تأمین غذا و امنیت غذایی و شکوفایی اقتصاد کشاورزی و اگر غیر از این بود بالاخره یک قلی بیگی، یک ننه قمری، از ما می پرسید که شما ۴ نفر مجموعاً پس از بیش از ۱۰۰ سال درس خواندن و ۱۳۰ سال کارکردن در این خراب شده چه غلطی کرده اید و نظرتان حداقل راجع به این گندم و پیاز و چغندرقند و یا لااقل این”تربچه”چیه؟!! رسیدن به همین یک خط نتیجه درخشان ولی بسیار تلخ، بعد از آن همه درس خواندن و کارکردن؛ تمام عمر ۴ نخبه این کشور را هدر داد و تازه فهمیده ایم که چه قدر نفهم بوده و هستیم !!!!!!