براستی چرا مشکلات کهگیلویه بزرگ متعلق به موحد است اما این همه خدمات مربوط به ایشان نیست؟

به گزارش اقتصاد دان سید علی عباس محدث فعال رسانه ای کهگیلویه و بویراحمد در یاداشتی خطاب به نماینده کهگیلویه چرام لنده بهمئی و مشکلات کهگیلویه نوشت

متن پیام بدین شرح است

براستی چرا مشکلات کهگیلویه بزرگ متعلق به موحد است اما این همه خدمات مربوط به ایشان نیست؟
سؤال بسیار قابل تأملی بود که از جانب حامیان حاج آقای موحد مطرح شده و پاسخ به آن می تواند پس از سالها، افراد زیادی را از «بَندِ رِقّیَّت» نجات بدهد. حالا که این دوستان ذهن خود را به چالش کشانده اند که می تواند آغازِ دگراندیشی و تحول پذیری به سمت توسعه و پیشرفت کهگیلویه بزرگ باشد،

همۀ جریان های سیاسی، دانشگاهیان و کسانی که تجربه ای در دنیای سیاست دارند، ورود کنند و مسیر همگرایی و شاید رنسانس سیاسی را در منطقه هموار نمایند. سالها قبل وقتی حاج آقا موحد پشت سر هم و به قول فوتبالی ها، چوبله کرد و ۴ بار متوالی، پیروز رقابت سیاسی شد، کمتر کسی فکر می کرد بین ایشان و مجلس وقفه ای ایجاد شود.

حتی وقتی بر اساس تبصره یک ماده ۲۸ قانون انتخابات، به درستی و با عنوان «عدم التزام عملی به دین اسلام و وفاداری به قانون اساسی» رد صلاحیت شد، این شایعه را در کهگیلویه و خوزستان منتشر کردند که آقای موحد به دلیل مشکلات روحی، بیماری و مسائل خانوادگی، قصد شرکت در انتخابات را ندارد. یعنی غوغاطلبانی که موجودیت شان به مجلسی بودن حاج آقا بود، نمی خواستند در مخیلۀ خود، کسی غیر از ایشان، حتی از همان طیف را کاندیدای انتخابات تصور کنند. حق هم دارند. چون در بین این جماعت کسی به غیر از «بله قربان» و «چشم قربان»، ذخیره ای از سیاست مترقی و تغییرات بنیادین در خود سراغ ندارد. از اینها بگذریم! چرا همه مشکلات کهگیلویه متعلق به موحد است؟

اگر همه آنچه در کهگیلویه ای که آقای موحد سابقه ۲۰ سال نمایندگی اش را در مجلس شورای اسلامی دارد، کنار بگذاریم، همین تبصره یک ماده ۲۸ قانون انتخابات، مبیین بسیاری از دلایل است. به نظرم پاسخ اینکه چرا همه مشکلات کهگیلویه را به حاج آقای موحد نسبت می دهند را باید شورای نگهبان بدهد. باید بگویند، چه شد که «عدم التزام عملی به اسلام و وفاداری به قانون اساسی»، ملتزم می شود و وفادار می ماند؟

قطعا سخنانِ رقبای حاج آقای موحد در ادوار گذشته مبنی بر بیسوادی، بی اطلاعی و جهل ایشان به قانون، توسعه، مردم و آیندۀ کهگیلویۀ بزرگ در این رد صلاحیت، دخیل بوده است. قطعاً آشوب های بعد از انتخابِ مسئله دار ایشان در شهرها و قصبات کهگیلویۀ بزرگ مورد توجه قرار گرفته است.

یقیناً فسادهای اداری و مالی ایشان و منصوبینش در دوایر دولتی مورد توجه بوده است. بدون شک شعارهای مردمی در مناسبت های مختلف و اجتماعات گوناگون بویژه در پرتاب لنگ کفش به سمت ایشان پیش از سخنرانی دکتر احمدی نژاد رئیس جمهور وقت در ورزشگاه آزادی دهدشت و شعارهای «دروغه دورغه» در پاسخ به گزارش عملکرد ایشان و …، ملحوظ نظر بوده است.

بازیهایی که با حذف و جذب های موقتیِ جوانانِ مستعد منطقه شد و دخالتی که در حذف بسیاری از نخبگان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی کهگیلویۀ بزرگ داشتند، پنهان نبوده است. نقش پررنگ ایشان در اختلافات منطقه ای و ایجاد شبهۀ بویراحمدی، ثلاث و طیبی، علیرغم ارتباطات اجتماعی دیرینۀ این ایلات، به مقامات تصمیم گیرنده گزارش شده بود. مهمتر از همه اینکه، فربهی و تفاوت توهین آمیز سبک زندگی حاج آقا و اطرافیان، به نسبت عدم تغییر در کیفیت و رفاهیات زندگی مردم کهگیلویۀ بزرگ که معلولِ توسعه نیافتگی، اشاعه فقرِ مطلق و بی توجهی به زیرساخت های عمرانی و اقتصادی بود، از نگاه تیزبین شورای نگهبان و دستگاههای نظارتی مغفول نمانده بود. با این تفاصیل، سؤال مهم این است که کیلِ التزام سنجی و قانون گرایی شورای نگهبان چگونه وزن می کند که بعضی موقع خیلی زود همتراز می شود؟

آیا شورای محترم نگهبان می دانند وقتی که حاج آقای موحد از انتخابات حذف شد، جوانِ خوشفکر طیبی در منطقه بویراحمدنشین و نخبه بویراحمدی در منطقه طیبی و حوزه ثلاث مسئولیت گرفت و موفق بود؟ وزرا، مسئولان کشوری و استانداران وقت، بیشترین حضور را در کهگیلویۀ محروم داشتند؟ جاده های بین بخشی، شهرستانی و استانی گسترش یافت؟ زیرساخت های انرژی به مناطق مختلف گسیل داده شد؟ پتروشیمی از تابلوی خالی و زنگار گرفته به ساخت و ساز و در مدار حرکت قرار گرفت؟ گازکشی که حتی روستاها و بخش هایی که بر محور گاز بودند، استفاده ای نداشتند، به دوردست ترین مناطق انتقال یافت؟ آب از منابع ذخیرۀ آبی مثل سد کوثر به طرف بهمئی و دهدشت و چرام و لنده و … روان شد؟ معادن بهمئی، سرفاریاب، دیشموک و چاروسا در زیرِ چرخ بلدوزرهای استخراج معدن، تسلیم شد؟ فسفات چرام از حرف های پوسیده و پر ادعا به حقیقت پیوست؟
مدارس و تربیت بدنی و مساجد و دیگر حوزه های فرهنگی تحول چشمگیری به خود دیدند؟ رقابتِ سیاسی آرام تر، فراگیرتر و احترام آمیز شد؟ حذف جریان و افراد از رقابت های سیاسی برداشته شد؟ روحیه تحول پذیری از افراد خاص به عموم جامعه سرایت کرد؟

انحصار طلبی در استخدام ها، بکارگیری نیروهای سفارشی و انتصاب مدیران و حتی واگذاری خدمات عمومی به منسوبین، شکسته شد؟ و صد البته همگرایی و اتحاد اجتماعی به کهگیلویه بزرگ برگشت؟

در برداشتی ناصواب، اغواشدگان، ۸ سال(اول و سوم) دورۀ نمایندگی مردِ فراموش نشدنی سیاست استان، حاج بهرام تاجگردون را که همزمان با جنگ و اقتصاد کوپنی بود با دوران سراسر ثبات و جهش و جهادِ بعد از جنگ، مقایسه می کنند. یعنی دوره ای که تنها مسئله اصلی برای مردم و مسئولان، جنگ بود. گرچه حاج بهرام با آن سواد سیاسی و تسلط بر قانون و برنامه، متأثر از جو نفاق زدۀ چپی های کهگیلویه(اصلاح طلبان)، از کتوله های دگم و بی کفایتی که در حد و اندازه اش نبودند، حمایت کرد و برای همیشه چراغ سیاسی اش خاموش شد، ولی آنقدر برای مردم وقت گذاشت و همراه بود که هیچگاه از ذهن مردم کهگیلویه پاک نخواهد شد.

یا دورۀ نمایندگی حاج آقای موحد را با مدت زمان کوتاه نمایندگی شیخِ ساده لوح و بی کفایتِ انحصارطلبان کهگیلویه، شیخ حسینعلی نجفی، که هیچ آگاهی از فرهنگِ مردم شهرستان نداشت ولی می خواست مدیریت نظام را در قضیه مک فارلین به چالش بکشاند، مقایسه می کنند. او که هم به نیکی، عمر سیاسی اش به فنا رفت و هم این لکۀ ننگی که بر دامن مردم فهیم کهگیلویۀ بزرگ بود، خودش و تفکرش و جریانش برای همیشه به محاق رفت و پاک شد، باز در دورانِ جنگ، نماینده بود و خیلی زود هم غروب کرد. اینکه ۱۶ سال نمایندگی مستمر حاج آقای موحد در بهترین دوران سازندگی و با وجود تلاش های مجاهدانۀ دستگاههای مختلف اداری را با دوران ۱۰ سالۀ نمایندگی قبل از ایشان که تمام اولویت ها، به نتیجه رساندن جنگ بود، مقایسه می کنند، نوعی پوشش رمال گونه و به اصطلاح «ماست مالی» کردنِ ناکارآمدی ایشان است.

بنابراین علت اینکه چرا حاج آقای موحد را عامل مشکلات کهگیلویه معرفی می کنند، باید در میزان مسافتِ لنگ کفش های پرتاب شده جستجو کرد. باید در میزان برآمدگی شکم اطرافیانش دید. باید در تعداد حذف و اخراج و فراری دادن جوانان مستعد، متعهد و تحصیلکرده کهگیلویۀ بزرگ جستجو کرد.

باید در گفتمان انتخاباتی اش که قبل از رأی گیری می گفت « با اختلاف …… تعداد اول خواهم بود»، «نیازی به رأی …… ندارم» و «اگر خودم و زنم باشیم، برنده هستم» و …، ملاحظه نمود. باید در جریانِ جاری ذهن عمومی جامعه جستجو کرد، و اینکه چرا حاج آقای موحد را نمایندۀ کارهای شخصی می دانند. و نهایتاً باید ۱۰ دقیقه بر ۲۰ سال نمایندگی اش منصفانه فکر کرد. ضمن اینکه تکرار می کنم، مهمتر از درک سناتور زدگان، معرفی پاسخگوی این سؤالات است.

پاسخگوی همۀ این بدبختی ها و مشکلات تحمیل شده بر کهگیلویۀ بزرگ، قطعاً و یقیناً شورای نگهبان است. چراکه باید به جوانان و کنشگران سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی کهگیلویه بگویند، چگونه ظرفی که از «التزام به دین اسلام و قانون اساسی» در زمان نمایندگی اش خالی شده بود، در دوره ای که به خلاء رفته بود، پر شد؟

نکته دیگری که مردم کهگیلویۀ بزرگ باید به آن آگاه باشند، بازی مضحکه ای است که این روزها عنوان می کنند حاج آقای موحد در حوزه ماهشهر، پیش ثبت نام کرده است. در ادامۀ شومن بازیهای همیشگی، عده ای از همراهانش واویلا می کنند که عزت(دروغین) رفت، خدمت رفت، منفعت رفت و حاجی باید بماند و کهگیلویه را {در همین آوار}حفظ کند. یا عده ای هوار می کشند که مردم در مسیر خروجی شهر دهدشت بست نشسته اند که حاجی باید برگردد، حاجی باید به اشک های نریخته ما توجه کند، حاجی باید {دل زنان و دخترانی را که گوجه چین کرده است، نشکند} و همینجا بماند.
اما ای مردم؛
وقتی سه نفر از فرمانداران کهگیلویۀ بزرگ از خانواده محترمشان هستند و یکی از متدین ترین و باسوادترین آنها، فرماندار چرام، علیرغم نظر خودِ حاج آقا، مردم، جمادات، نباتات، گیاهان و در و دیوار ادارات، به دورغ قسم جلاله یاد می کند که آقای موحد هیچ نقشی در انتصابات ندارد، کدام آدم عاقلی یه همچو جانثاری را رها می کند و به دنبال سرنوشتی نامعلوم می رود؟ آیا با وجود حداقل ۵ بخشدار و حداکثرِ مدیران اجرایی که نه از جریان سیاسی یا منطقه و طایفه، بلکه از خانواده ایشان هستند، تغییر حوزه انتخابیه، نیرنگ کهنه ای نیست؟ گرچه ایشان با این تصمیم، ساده انگاری یکی از رقبای مقابل خود را نشانه رفته و به دنبال جوی تفرقه افکنان تا حصول نتیجه است،

اما به لطف بلوغ سیاسی جوانانِ کهگیلویۀ بزرگ، رشد خدماتِ زیرساختیِ متنوع و گسترده ای که قبل از ایشان صورت گرفته، نقاب از چهره اش برداشته شد و به غیر از واسطه ای برای قومیت و پوششی بر توسعه، هنری از ایشان نمایان نمانده است. قطعاً سن بالا و خستگی جسمی، یعنی همان بهانۀ ۱۱ سال پیش، و یا درخواست شیوخ و صاحبان گاومیش های ماهشهر، عاملی بر انتخاب حوزه انتخابیه جدیدِ حاج آقای موحد نیست.

بنابراین با این تفکر که اصلاح طلبان نیروی مؤثری برای جذب آراء ندارند و آمدنشان صرفاً برای بیان ضعف ها و کاستی های دولت و مجلس انقلابی است تا اذهان را برای دورۀ بعد ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی فراهم کنند و از طرفی اعلام حضورِ پس از آن همه میثاق نامه و اعلامیه و ادله و نیستم نیستم های یکی از رقبا، این موج در فضای فکری حاج آقای موحد ایجاد شده که فعلاً در جایی دیگر در تاریکی بنشیند، و آتش نفاق و خودزنی را در کهگیلویۀ بزرگ فوران نگه بدارد تا زمان مناسب که کاملاً فضای دوقطبی ایجاد و اتحاد رقبای فعلی مثل دوران اصلاح طلبان، به غیرممکن رسید، ورود کند و از آب کَره بگیرد.

امیدوارم که هم ناظران و هم مردم فهیم و همیشه دانای کهگیلویۀ بزرگ بویژه نخبگان و دانشگاهیان بتوانند رهبری جامعه را به نیکی متولی باشند و این پوپولیسم بازیهایی که یه آدم بیسواد می خواهد بر مردم کهگیلویه تحمیل کند، مانع و به حقارت ببرند. انشاءالله جوانان رسانه ای و نخبگان علمی کهگیلویۀ بزرگ، با روشنگری و تصمیم سازی قاطع خود، هم سد آبریز را به چرخۀ احداث بر می گردانند، هم حرکت به سمت توسعه را آغاز می کنند و هم آب مورد نیاز گاومیش های ماهشهر را رهاسازی خواهند نمود تا برای همیشه «بَندِ رِقّیَّت» از این جماعت برداشته شود.