آیا رمزارزها، جای پول را خواهند گرفت؟

از روزی که رمزارزها پا به عرصه ظهور گذاشتند، شعار یک واحد پولی غیرمتمرکز و به دور از سلطه دولت‌ها را مطرح کردند. اما درحال‌حاضر با گذشت در حدود ۱۲ سال از شروع عرضه بیت کوین، تعداد مکان‌هایی که بیت کوین و سایر رمزارزها را به عنوان ابزاری برای پرداخت پذیرفته‌اند به شدت اندک است.

پول ابزاریست است که اکثریت افراد آن را برای معاملات و پرداخت‌ها پذیرفته‌اند. در صورتی که این پذیرش دو طرفه وجود نداشته باشد نمی‌توان از آن به عنوان ابزاری برای پرداخت مطرح کرد.

آیا رمزارزها را می‌توان پول در نظر گرفت؟

گرچه ارزهای دیجیتال خود را به عنوان یک ارز معرفی می‌کنند اما کمتر مشاهده می‌شود که به طور مثال افراد برای خرید یک قهوه از بیت کوین و یا سایر رمزارزها را استفاده کنند. قهوه مثالی از هزینه‌های جاری و معمول است. در دنیای واقعی رمزارزها جایگاهی برای این نوع پرداخت‌ها ندارند. اکنون بیشتر خرید رمزارزها به هدف سرمایه‌گذاری و یا سفته بازی است و نه به دلیل ظرفیت و نقش آنها در آینده احتمالی.

هر روزه افراد کمتر از پول نقد استفاده می‌کنند و بیشتر پرداخت‌ها به وسیله کارت‌های اعتباری از قبیل مستر کارت و ویزا کارت صورت می‌گیرد. ابزاری سریع با هزینه انتقال پایین و پذیرش همگانی که در بسیار از سایت‌ها، فروشگاه‌ها و به طور کلی نقاط مختلف دنیا، مورد اعتماد و استفاده است.

آیا ارزهای دیجیتال می‌توانند با کارت‌های اعتباری رقابت کنند؟

در شرایط کنونی جواب این سوال منفی است. رمزارزها برای رسیدن این جایگاه به زمان بیشتری نیاز دارند.

درحال‌حاضر هرچند که مستر کارت و ابزارهای پرداخت این چنینی، درآمد هنگفتی دارند اما هزینه پرداخت با آنها بسیار پایین است و موارد استفاده‌اشان ساده.

این در حالیست که هزینه تراکنش‌ها در بلاکچین‌هایی مثل بیت کوین و اتریوم بسیار در سطح بالایی قرار دارد وحتی در مواردی به ۴۰ دلار و بالاتر نیز می‌رسد. حال فرض کنید برای خرید قهوه ۱۰ دلاری، ۴۰ دلار هزینه تراکنش را بخواهید بپردازید. آیا منطقیست؟

هرچند که رمزارزهایی هستند که هزینه تراکنش آنها بسیار پایین‌تر است اما درصد افرادی که حاضر به استفاده از آن باشند و یا پایگاه‌هایی که آن را پذیرفته‌اند بسیار اندک و انگشت شمارند.

بنابراین با نگاهی اجمالی به شرایط کنونی رمزارزها، از سطح پذیرش آنها گرفته تا سهولت استفاده، سرعت و هزینه تراکنش‌هایشان، درمیابیم که ارزهای دیجیتال راه طولانی برای تبدیل شدن به یک واحد پول در راه دارند.

لازم به ذکر است که افرادی که در حال ورود به این حیطه هستند ،روزانه در حال افزایش بوده و نسبت به سال‌های گذشته بهبود چشمگیری داشته است. همچنین این فناوری همواره در حال بروزرسانی و آپدیت است و فعالان این حوزه به طور مدوام در تلاش برای رفع نواقص آن هستند. لذا همچنان می‌توان امیدوار بود که شاید در آینده بیت کوین و سایر رمزارزها بتوانند به جایگاه یک پول رسمی و بین‌المللی نزدیک شوند، اما اکنون نمی‌توان به عنوان ابزاری برای پرداخت به آنها چشم دوخت.

این پایان ماجرا نیست

به گزارش اقتصاددان به نقل از بورسان ،  شاید نتوان از رمزارزها در مبادلات روزمره استفاده کرد، اما صنعت دیفای که از سال ۲۰۲۰ وارد حوزه مالی شده است توانسته نقش نقل و انتقالات را به خوبی به عهده گیرد.

به طور مثال پرداخت‌های بین‌المللی هزینه‌ی بالایی دارد و گاهی حتی تا ۱۵ درصد کارمزد نیز می‌رسد. در حالی که این انتقال پول از یک کشور به کشور دیگر، اگر در غالب تتر باشد کل هزینه آن یک دلار خواهد بود.

با نگاهی به پرداخت‌های بین‌المللی می‌بینیم استفاده از رمزارزها در این مقیاس افزایش یافته است. برخی از کشورها دچار تحریم هستند، برخی ضعف سیستم مالی و یا هزینه پرداخت‌های بالایی دارند به گونه‌ای که این کار را سخت و پرهزینه می‌کند. اینجاس که رمزارزها می‌توانند جایگزین مناسبی باشند.

جمع بندی

هرچند که ارزهای دیجیتال هنوز در زندگی روزمره و پرداخت‌های کوچک و معمول جایگاهی ندارند، اما در مقیاس فرامرزی عملکرد بهتری داشته و از نقص سیستم مالی سنتی در این زمینه استفاده کرده و به اصطلاح جلو افتاده‌اند.

اما اگر رمزارزها در همین حد اکتفا کنند و به پیشرفت و رفع نقایص مطرح شده در پرداخت‌های کوچک نپردازند در مقایسه با سیسم مالی اعتباری کم کم حذف خواهند شد و تنها به جایگاهی که الان دارند بسنده خواهند نمود.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع