آیا در دفاع از مردم می توان به قالیباف امید بست؟

ابوالفضل بابادی شوراب

شوربختانه کلیات طرح صیانت از فضای مجازی در کمیسیون مشترک آن تصویب شد، حالا تنها تصویب جزییات آن مانده است.

قطعا از مجلسی که اکثریت قابل توجهی از آن، منتسب به جریان تندرو پایداری است که در تندروی آنقدر پیش رفته اند که بر شخصیت های سیاسی همچون قالیباف و….چنگ می زنند، پیگیری این طرح ها دور از انتظار نیست.

جبهه پایداری یک جریان تمامیت خواه است که همه چیز را برای خود می خواهد و اگر بتواند حاضر به شراکت قدرت با دوستان خود نیز نیست و از بیان این مسئله و حرکت در این جهت نیز ابایی ندارد.

حتی می توان ردپای این جریان را در رسانه ای کردن برخی فایل ها پس از چند سال بررسی کرد، آنجا که می بینیم که از تخریب برخی شخصیت های بزرگ کشور سود اصلی را جبهه پایداری می برد و می بینیم اصلاح طلبان و جریان بهار ابلهانه پشت دست این جریان بازی می کنند و بصورت غیرمستقیم و نادانسته به طرح صیانت و زمینه سازی آن توسط جبهه پایداری کمک می کنند و خسر الدنیا و آخرت می شوند!

بهر ترتیب از رییس جمهور محترم آقای ابراهیم رییسی که برخلاف هم صنفان محترم خود، توان یک سخنرانی ساده نیز ندارد، انتظار مخالفت با طرح صیانت وجود نخواهد داشت، اول آنکه خر ایشان از پل انتخابات گذشته و تا کمتر از ۴ سال دیگر به رای مردم نیاز ندارند، دوم اینکه با انداختن توپ آن به مجلس، می تواند مسئولیت این فاجعه را از خود دور کند، سوم آنکه بانیان اصلی این طرح از جریان اصلی حامی او در دولت و مجلس می باشد(جبهه پایداری)و چرا باید با آنها مخالفت کند؟

در این میان کسی که می تواند این گره را در جهت منافع مردم باز کند و جلوی طرح صیانت را بگیرد تنها یک نظامی دیروز و تکنوکرات امروز همچون دکتر قالیباف است که اکنون بر کرسی ریاست مجلس نشسته است.

اول آنکه اجرای طرح صیانت می تواند اولین نفع را برای جلوگیری از حواشی رسانه ای علیه قالیباف داشته باشد، اما مخالفت صریح قالیباف و جلوگیری او از این طرح می تواند نشان دهد که قالیباف منافع جامعه را بر منافع شخصی اولویت می دهد. دوم اینکه قالیباف یک نظامی است و نظامی ها بسیار دوست دارند محبوب و فدایی مردم باشند و ویژگی دیگر نظامی ها جرئت و جسارت بسیار آنها است که می تواند در دفاع از نفع مردم مورد توجه قرار گیرد. سوم اینکه مخالفت قالیباف و جلوگیری از این طرح، از طریق اختیارات درون مجلسی و فرامجلسی قالیباف، می تواند نوعی قدرت نمایی او و توقف فعالیت های تندرویانه جبهه پایداری باشد و به قالیباف کمک کند در ۱۴۰۲ متحدان بیشتری از خود را به مجلس بفرستد و تعداد اعضای جبهه پایداری را در مجلس به اقلیت محض بکشانند. چهارم اینکه بالاخره یک نفر باید موتور تمامیت خواهی جبهه پایداری را متوقف کند، چه وقت بهتر از حالا که حق مردم در حال ضایع شدن است و چه کس بهتر از قالیباف که آرزوهای سیاسی سطح بالاتری را برای خود در ۱۴۰۴ و یا بعدتر تصور می کند؟

اما قالیباف هرکاری می خواهد بکند وقتش اکنون است، فردا دیر است!