با وجود بهبود وضعیت اشتغال پس از کرونا، نسبت اشتغال زنان هنوز به دوران پیش از همه‌گیری نرسیده است. بررسی‌ آمارهای رسمی نشان می‌دهد در حال حاضر نسبت اشتغال زنان معادل ۱۲.۴درصد است که نسبت به پیش از همه‌گیری کاهش ۲.۱واحد درصدی را تجربه کرده است. چند عامل در این روند نقش ایفا کردند. تا

افزایش اثرگذاری تورم بالای ۴۰ درصد در ۶ سال اخیر باعث شده تا بازار کار در ایران به یک چالش اساسی برخورد کند و آن این است که عقب‌ماندگی شدیدی در میانگین دستمزد نسبت به سبد هزینه‌های زندگی وجود دارد و این شکاف در مناطق شهری تقریبا به ۱۵۰ درصد و در مناطق روستایی به

یکی از دغدغه‌ها در بازار کار، گرفتن فرصت‌های شغلی توسط مهاجران خارجی است. شواهد نشان می‌دهد که از بین رفتن فرصت‌ها برای شهروندان تنها در کوتاه‌مدت بروز می‌یابد؛ اما به مرور از این رهگذر، فرصت‌های تازه ایجاد می‌شود. به عبارت دیگر، مهاجرانی که به‌طور کامل هزینه خود را تقبل می‌کنند و از یارانه بهره نمی‌برند،

زنان گنج اقتصاد ایران هستند؛ اما سیاستی برای استفاده از ظرفیت این بخش از جامعه طراحی نشده است. با اینکه نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می‌دهند که پتانسیل بالایی برای کمک به رشد و توسعه اقتصادی کشور محسوب می‌شوند، اما آخرین آمارهای منتشرشده از نرخ مشارکت نیروی کار نشان می‌دهد تنها ۱۴درصد از

مرکز آمار ایران در جدیدترین گزارش اعلام کرد نرخ بیکاری به رقم ۷.۹درصد رسیده است. بررسی آمارها طی سال های اخیر حاکی از آن است که این میزان کاهش نرخ بیکاری بی‌سابقه بوده است. بر اساس این گزارش، بیش از ۹۰۰هزار نفر از تابستان سال گذشته تا تابستان سال جاری به میزان «جمعیت شاغل» افزوده

جریان خروجی دائمی مهاجران از ایران، عمدتا متخصصان و تحصیلکرده‌ها هستند، اما جریان ورود مهاجران به کشور، به طور معمول شامل نیروی کار شاغل در بخش‌های غیرمهارتی است. کارشناسان می‌گویند بازار کار ایران با کمبود نیروی انسانی مواجه شده است. البته برخی هم بر این باورند که وضعیت دیگر بحرانی است. عوامل مختلفی بر شکل‌گیری