این است واقعیت روسیه ی پوتین نسبت به ایران

ابوالفضل بابادی شوراب

برخلاف رسانه ها و افکار عمومی، تصور نمی کردم که در گفتگوی میان رییس جمهور کشورمان دکتر ابراهیم رییسی و ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه، توهین و بی احترامی ای نسبت به کشورمان رخ داده باشد.

تا اینکه تصاویر دیدار تازه رییس جمهور قزاقستان، قاسم جومرت توکایف با پوتین و در هم آغوشی آنها را دیدم و از خود پرسیدم رییس جمهور کشوری به نام ایران، با عظمت تاریخی اش، با میزان همکاری بالای آن با روسیه در چند دهه اخیر و همچنین حضور دولتی ضد تفکر غربگرایی در تهران، آیا شایسته رفتاری بهتر و درهم آغوشی میان روسای جمهور دو کشور نبود؟

اما بعد از بررسی فهمیدم که توهین های همراه با قدرت نمایی پوتین نسبت به رهبران و روسای جمهور کشورها، امر تازه و جدیدی نیست و پوتین به این شکل می خواهد قدرت نمایی کند و با تحقیر دیگران، از خود و روسیه عظمتی پوشالی به نمایش بگذارد.

او در سال ۲۰۰۷ در دیدار با صدراعظم وقت آلمان، با علم به تجربه تلخ و ترسناکِ آنگلا مرکل نسبت به سگ ها، سگ شخصی سیاه بزرگ خود را به محل گفتگو آورد، تا زیرکانه در جستجوی واکنش مرکل، بدنبال نمایش برتری خود باشد.

همچنین پوتین در سال ۲۰۱۳ در ملاقات خود با پاپ فرانسیس حدود ۵۰ دقیقه تاخیر داشت، اگر چه تاخیرهای چند ده دقیقه ای پوتین با رهبرانی که به دیدن او می روند یا با آنها قرار ملاقات دارد، به یک واقعیت رایج در رفتار سیاسی او تبدیل شده.

اما در چرایی درهم آغوشی پوتین با تورکایف رییس جمهور قزاقستان، این موضوع اینگونه تفسیر می شود که اهمیت قزاقستان برای روسیه در مقایسه با ایران و کشورهای دیگر چند برابر است و همچنین به نوعی به مخالفان دولت فعلی قزاقستان نشان دهد که حفظ تورکایف در قزاقستان چقدر برای روسیه و پوتین حیاتی است!

شوربختانه اما ما در دورانی زیست می کنیم که برخی سینه چاکان روسیه و برادر پوتین، او و دولتش را دوست و هواخواه مردم ایران معرفی می کنند، اما در واقعیت و حوزه عمل، جهان تفسیر دیگری از رفتارهای او می کند.

اما معلوم نیست چه وقت با این واقعیت روبه رو می شویم که روسیه ی پوتین، با کلیت ایران و اقتدار تمدنی اش مشکل دارد و در تعامل خود با ایران، تفاوتی میان این و آن جناح سیاسی و یا این دولت(رییسی)و آن دولت(روحانی)قائل نیست!

(ب)