از کربلای ۴ تا تصادف جاده اهواز، خرمشهر

ابوالفضل بابادی شوراب

حادثه ناگوار جان باختن ۱۱ هم استانی در یکی از جاده های مرگ آفرین خوزستان (اهواز، خرمشهر)تداعی کننده دردهای بی پایان سرزمین رنج دیده خوزستان بود و همزمانی آن با عملیات کربلای ۴، عجیب و قابل تامل.

عجیب و قابل تامل از این جهت که اگر دیروز برخی فرماندهان جنگ، یک عملیات لو رفته را به عملیات فریب مبدل کرده و جان جوانان بی ادعای وطن را رزومه سیاسی و سکوی پرتاب خود نمودند، امروز نیز مدیران غیردلسوز کشور، با علم به ناتوانی و نا لیاقتی های خود و طرح های شان و جهت کسب تجربه مدیریتی در عین بی استعدادی، بر مسیر غلط خود اصرار می ورزند و جاده های خانمان برانداز می سازند که این جاده ها و این بی لیاقتی ها هر روز و هر ثانیه بهترین مردم و جوانان این خطه را در چهار گوشه، به کام مرگ می برد.

همچنین در حالی که سیاستمداران و اقتصاددانان کاغذی ما نسخه می پیچیند و برای خودنمایی وعده و وعید می دهند، این انسان ایرانی است که زیر فقر و گرسنگی و زندگی سخت، له می شود و در عین حال سیاست ورزان بالانشین، با زد و بندهای شان این شخص را می برند و آن یکی را می آورند و روز از نو برای شهروند ایرانی که باید بازهم طعم تلخ نالایقی مدیرانش را در دوره عملکرد جناح های بی خاصیت تحمل کند.

و ما مرگ انسانیت را در مسیر جاده های فقر و بیکاری می بینیم، اما به حکم قبیله و تعصب، باز جاده صاف کن بی لیاقتی های مسئولین هم قبیله خود می شویم و در این درد مشترک، نقشی سیاه و دائمی ایفا می کنیم.