عامل اصلی فقر اکثر فقرا، ما خیریه ها هستیم!

محمد رضایی شریف آبادی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : بنده ضمن اینکه به اصل کار خیریه‌ها و گروه‌های جهادی که رسیدگی به فقرا است اعتقاد دارم و خودم هم صاحب یک گروه جهادی (خیریه) هستم، اما معتقدم که عامل اصلی فقر اکثر فقرا، طرز تفکر خودشان است و چون اکثر خیرین و گروه‌های جهادی و خیریه‌ها هم به صورت جدی به رفع این عامل نمی‌پردازند، در افزایش فقر و یا حداقل، عدم کاهش فقر شریک هستند!
این عامل (طرز تفکر) حتی در اکثر ایتام و معلولین هم علت اصلی یتیم و معلول شدن آن‌ها هست، تا چه رسد به بقیه فقرا!
ایتام و معلولینی که از بزرگ‌ترین گروه‌های هدف اکثر خیریه‌ها می‌باشند.
اینکه بسیاری از ایتام و معلولین در اثر رانندگی بد پدرشان یا خودشان یتیم و معلول شده‌اند حاصل یک طرز تفکر و سبک زندگی غلط است!
اینکه این همه بچه در اثر ازدواج فامیلی دچار معلولیت می‌شوند حاصل یک طرز تفکر و سبک زندگی غلط است!
اینکه این همه افراد در سنین جوانی بیمار یا بیکار هستند، غالباً حاصل یک طرز تفکر و سبک زندگی غلط است!
و مثال‌های فراوان دیگری نیز می‌توان زد.
بنابراین به نظر حقیر، پرداخت مستمری نقدی، توزیع مواد غذایی و پوشاک، اهداء جهیزیه و لوازم منزل، ارائه خدمات درمانی، ساخت مسکن و مدرسه و درمانگاه و سرویس بهداشتی و … هرچند فعالیت‌های خوبی هستند و گاهی اوقات ما خیریه‌ها چاره‌ای از انجامشان نداریم، اما هیچ‌گاه باعث کاهش فقر نخواهند شد.
شاهد این حرف هم این است که سال‌ها است این نوع فعالیت‌ها توسط خیرین و موسسات خیریه و گروه‌های جهادی در سطح بسیار وسیعی در حال انجام است اما نه تنها فقر کاهش نیافته، بلکه افزایش هم یافته است!
افزایش به این معنا که وقتی کسی می‌بیند همسایه فقیر‌ او خدمات رایگان از خیریه‌ها و گروه‌های جهادی دریافت می‌کند، ترجیح می‌دهد خود را بیمار و ناتوان نشان دهد تا او هم خدمات رایگان دریافت کند!
البته که کوتاهی دولت‌ها را هم نمی‌توان نادیده گرفت اما فعلا روی سخنم با خودمان است.
حتی اشتغال‌زایی هم که بسیار ارزشمند است الزاماً‌ به ارتقای کیفیت زندگی فرد و افراد تحت تکفل او نمی‌انجامد.
ما بارها اشتغال ایجاد کردیم‌ اما هم مشکل تأمین نیرو داشته‌ایم!
و هم اینکه پس از مدتی متوجه شدیم که فرد شاغل به‌ جای آینده‌نگری و پس‌انداز، درآمد خود را در صرف خرید کالاها و کارهای غیرضروری و حتی زیان‌آور کرده است، چراکه طرز تفکر او غلط است!
بنابراین همان‌طور که در ابتدا هم عرض کردم، راهکار اولیه و ریشه‌ای کاهش فقر، اصلاح طرز تفکر فقرا است، آن هم در دوران کودکی و نوجوانی، و بعد از این دوران، بسیار مشکل خواهد شد.
در نهایت اینجانب پیشنهاد می‌کنم به جای آنکه تمام توان خود را صرف حل مشکلات امروز فقرا کنیم،‌ بخشی را هم صرف آموزش و تربیت فرزندان آن‌ها کنیم تا در آینده مانند پدران و مادرانشان، به فقر و محرومیت مبتلا نشوند و منتظر کمک ما خیریه‌ها ننشینند!
و با توجه به اینکه فرزندان خانواده‌های مورد حمایت ما خیریه‌ها در مدارس دولتی درس می‌خوانند،‌ پیشنهاد من این است که بر توانمندسازی مدارس دولتی محل تحصیل آن‌ها تمرکز کنیم، آن هم‌ نه صرفاً بر مدرسه‌سازی مرسوم، بلکه بر تربیت معلمین متخصص، آگاه و متعهدی که امروزه حتی با محدودیتهای بسیار، دانش‌آموزان موفقی تربیت می‌کنند.
ما بحمدالله این کار را شروع کرده‌ایم و از دو سال پیش موسسه‌ای راه‌اندازی کرده‌ایم به نام موسسه جهادی تربیت معلم محیا که تمرکزش روی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان است که قرار است سی سال معلم فرزندان این مرز و بوم باشند.
این‌ها هم پیوند کانال‌های این موسسه است:
کانال تلگرام
https://t.me/tmMahyaa
کانال ایتا
https://eitaa.com/tmMahyaa
و خواهش بنده از شما خوبان که همیشه همراه ما بوده‌اید و به ما محبت داشته‌اید این است که ماهیانه مبلغی را ولو کم، جهت فعالیت تربیت معلم ما اختصاص دهید.
خداوند به شما خیر و برکت و سلامتی و عاقبت بخیری عنایت فرماید
محمد رضایی شریف آبادی
مؤسس گروه جهادی (خیریه) منادیان رحمت و موسسه جهادی تربیت معلم محیا
www.seza.ir
۰۹۱۲۵۵۷۶۳۰۹

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع