من «دوره گردی یگانه» را با «شگردی ماهرانه»دیدم. او با صدای «انفجار»،«جار» می زد و با «پشیزی سوده» هر «چیزی فرسوده» را می خرید. با خود گفتم ای کاش «دوره‌گردی فرزانه» هم بود که با «رویکردی ماهرانه»، «افکار وامانده» را از هر«زمامدار درمانده»می خرید! با «ظرف های کهنه می توان زیست»، ولی با «حرف های

  دل دیدنی های شهرسرب  وسراب(فرگرد ۱۵۵۳) «همزبان با طینت»،«مهربان با طبیعت»! برای حراست از هر «باغِ پُربار» و «راغِ کشتزار» در هیچ «پردیسی بزرگ»،«تندیسی از گرگ» نمی سازند تا به عنوان «مترسک» و «آدمک»، «پرندگان را بترسانند» و «چرندگان را بهراسانند»! گویی بر روی «سیّارۀ زمین» و این «گهوارۀ گلین»، موجودی «سفّاک تر» و