او قطرۀ شبنم روشنی بود که در شبانگاه شعور و در پگاه نور بر گلبرگ‌های صحیفۀ روزگار ما نشست. روح بلند و بزرگ او که بلندای زمان و پهنای زمین برایش کوتاه و تنگ بود، به سوی دیار آیینه‌ها پرکشید و در آغوش خورشید آرمید. آبیِ آسمانِ بلندِ اندیشۀ او آن قدر پاک و باصفا