در جایی می‌خواندم: «با احتساب تولید روزانه ۶/ ۲میلیون بشکه نفت و درنظر گرفتن ذخیره ۲۰۸میلیارد و ۶۰۰میلیون بشکه‌‌‌‌‌‌ای، در صورتی‌که در سال‌های آینده تولید ثابت مانده و میدان نفتی جدیدی کشف نشود، ایران تا ۲۲۰ سال‌آینده نفت خواهد داشت.» فارغ از اینکه این مطلب تا چه حد دقیق و درست باشد، قاعدتا برای هر
اقتصاددان : جمهوری اسلامی نوشت: نظام جمهوری اسلامی، کار خوبی می‌کند که با حکومت خودخوانده طالبان از درِ خصومت و جنگ و ستیز درنمی‌آید ولی متأسفانه تعارفات و امتیازدهی‌های بیجا در تعامل با این گروه، جایگاه محوری پیدا کرده است. از امتیاز دادن‌های بیجا از قبیل تحویل دادن سفارت افغانستان در تهران به طالبان که
با تاکیدی که ولیعهد عربستان بر نگاه راهبردی به رابطه با ایران در دیدار با حسین امیرعبداللهیان ابراز کرد، کاخ السلام جده به کانون توجهات منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شد. این تماس و ملاقات سطح بالا که مورد توجه بسیاری از رسانه‌های عربی به‌ویژه مطبوعات عربستان قرار گرفت و از آن تحت عنوان خیز دو
تقدیم به همکارم دکتر مهدی خویی که از دانشگاه علامه اخراج شد در موقعیت دشوار کنونی چه کنیم؟ هر کس متناسب توانایی ها و موقعیتش درگیر این پرسش دشوار است. عده ای در کار غارتگری اند، و چنان بی رحمانه که برنج های سمی به خورد ملت می دهند. عده ای هم در تقلای
در پی بازدید معاون اول رئیس‌جمهور و رصد صف‌های طولانی در برخی از جایگاه‌های توزیع بنزین به‌ویژه در تهران، با دستور مخبر،کارت‌های اضافه به جایگاه‌های پرازدحام اختصاص یافت و به گفته وزیر نفت، محدودیت دریافت بنزین در پمپ‌بنزین‌ها برای استفاده از کارت سوخت شخصی تا عادی شدن شرایط تقلیل پیدا کرد. روز جمعه شلوغی پمپ‌بنزین‌ها
درحالی‌که بانک مرکزی در حال اجرای سختگیرانه کنترل رشد ترازنامه بانک‌های کشور است، به نظر می‌رسد خبری از محدودیت مشابه بر بودجه دولت نیست و همین موضوع موجب می‌شود تغذیه دولت از منابع بانک مرکزی به شکل غیرمستقیم ادامه یابد. رصد آمارهای پولی و بانکی حاکی از آن است که در ماه‌های منتهی به پایان
