پنج سال پیش که دولت روحانی در بهترین وضعیت خود قرار داشت و هنوز هیچ علائمی از بحران در اقتصاد ایران جز برای اقتصاددانان قابل مشاهده نبود، سرمقاله‌ای در همین ستون منتشر شد که با این مقدمه شروع می‌شد: «انسان دو نوع معلم دارد: آموزگار و روزگار. آنچه به شیرینی از اولی نیاموزد، دومی به
مارپیچ قیمت-دستمزد :یکی از تئوری‌های اقتصاد کلان است، که بیان کننده رابطه، علت و معلول دستمزد و سطح عمومی قیمت‌ها یا تورم است. مارپیچ قیمت-دستمزد حاکی از این حقیقت است، که در پی افزایش حقوق کارمندان، از یک طرف هزینه تولید را افزایش داده و از طرف دیگر تقاضای اجناس افزایش می‌یابد. در پی افزایش
روایت احمد خرم از مردی که ۱۰ بار مالاریا گرفت و طرحی که در بشاگرد جا ماند وزیر راه دولت اصلاحات می‌گوید: آنچه سبب عدم توفیق محرومیت‌زدایی در کشور شده این است که هیچ‌گاه برنامه‌ای برای محرومیت‌زداییِ ریشه‌ای وجود نداشته است. یعنی همواره با مسئله به‌صورت علی‌الحساب برخورد شده که فعلاً یک کاری بکنیم تا
نرخ سود در هفته اول مرداد در بازاربین بانکی کاهش یافته و به رکورد کاهشی خود در تیر ماه نزدیکتر شده است. کاهش نرخ سود در این بازار سبب علامتی از افزایش انتظارات تورمی در ایران می باشد. اقتصاددان: در هفته نخست مرداد ماه نرخ سود بازارهای مالی در ایران تغییرات قابل توجهی را به
اقتصاد در دهه ۹۰ شرایط ویژه‌ای را پشت سر گذاشته است. رئیس اتاق بازرگانی ایران برای اثبات این موضوع شواهد مختلفی را با استناد به آمار و ارقام و عملکرد سیاستگذار اعلام می‌کند. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد از سال ۹۰ تا ۹۹، میانگین رشد اقتصادی تقریبا صفر بوده و تشکیل سرمایه ثابت نیز نصف شده است.
به گزارش سایت اقتصاددان: اولین و مهمترین اقدامی که دولت سیزدهم در سازمان برنامه و بودجه باید انجام دهد تدوین برنامه هفتم توسعه است. برنامه هفتم، آخرین حلقه از برنامه‌های توسعه جمهوری اسلامی در افق چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴ و اولین حلقه از برنامه‌های توسعه در گام دوم انقلاب اسلامی است. دغدغه اسناد بالادستی جمهوری اسلامی ایران،
