«موجود خالف» یا «وجود مخالف»؟!فرگرد۱۸۹۰
«همیشه» در باور هر «اندیشه»، داشتن «اختلاف» ،«خلاف» نیست. آن چه بد است «موجود خالف» است،نه «وجود مخالف»! آن که «می اندیشد»،از وجود مخالف «نمی پریشد»؛ زیرا لازمۀ «دیدن ژرف» ،«اندیشیدن شگرف» است و انسان های «ورجاوند» و «اندیشمند» ، اگر «آزادانه» و «نقّادانه» بیندیشند، با وجود «پنداشت های گوناگون»،«برداشت های گونه گون» دارند. بنابراین