کمپین مبارزه با بی‌شعوری

تعدادی از دردهای اجتماعی
از زبان صادق هدایت؛

– اکثر ما تخیل را به تفکر ترجیح می‌دهیم.
– منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح می‌دهیم.
– با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم.
– به بدبینی بیش از خوش بینی تمایل داریم.
– نواقص را می‌بینیم اما در رفع آنها اقدامی نمی‌کنیم.
– از گفتن نمی‌دانم شرم داریم.
– کلمه من را بیش از ما به کار می‌بریم.
– در گذشته بسر می‌بریم و آینده را فراموش می‌کنیم.
– از برنامه ریزی عاجزیم و غالبا دچار روزمرگی هستیم.
– دائما دیگران را نصیحت می‌کنیم، ولی خودمان هرگز به انها عمل نمی‌کنیم.
– فکر می کنیم با صدقه دادن خود را در مقابل اقدامات نابخردانه خود بیمه می‌کنیم.
– برای تصمیم گیری بعد از تمام بررسی‌های ممکن آخر کار استخاره می‌کنیم.
– همیشه برای ما مرغ همسایه غاز است.
– به هیچ وجه انتقاد پذیر نیستیم و فکر می‌کنیم که کسی که عیب ما را می‌گوید بدخواه ماست.
– وقتی پای استدلالمان می‌لنگد با فریاد می‌خواهیم طرف مقابل را قانع کنیم.
– درغالب خانواده‌ها فرزندان باید از والدین حساب ببرند، به جای اینکه به آنها احترام بگذارند.
-اعتقاد داریم که گربه را باید در حجله کشت.
– اکثراً رابطه را به ضابطه ترجیح می‌دهیم.
– تنبیه برایمان راحت تر از تشویق است.
– افراد چاپلوس بین ما ایرانیان موقعیت بهتری دارند.
– قبل از قضاوت کردن نمی‌اندیشیم و بعد از آن حتی خود را سرزنش هم نمی‌کنیم.

ع