ورزش و تفریح و دلدادگی و دیگر هیچ

ورزش کوه نوردی در بین ورزشهای موجود از تمایزهای خودش برخورداراست.ورزشی که مکان ورزش و چگونکی و کم و کیف اش را خودت انتخاب میکنی .زمانش با برنامه های هفتگی ات تداخل ندارد و آدینه روز بیشتر زمان این ورزش است.و انرژی و نیرویی که در این قحط حوصله به تو ارزانی میکند.
شدت و سختی اش رابا تاب و توان خودت تنظیم میکنی ….
و بماند که با آب و رود و سبزه و صدای پرندگان،دمخور میشوی. اگر مخلوق وفاداری را هم در این وادی با خود همراه کرده باشی ،احساس میکنی در ظلمات شب جا پای قوم کهف می گذاری.
دوسالی است که دو دوست در ماه عبودیت که کوهنوردی در آن سخت است قراری گذاشته بودند
که اگر چه در طول ماه نمیتوان به کوه رفت اما یک روز از آن را که همزمان با بهاران (بهار تن و بهار جان) شده به این کار ویژه می کنند.
به این شکل که ۳ ساعت مانده به پایان قرار عاشقی رو به کوه نهاده و برای غروب و میل افطار فضای متفاوت کوه و آرامش شب را بر می گزینند.
آتشی افروخته دراین بزم و صدای آوازی ربنایی و ستارگانی به نظاره نشسته و….خاطره ای در عمق و روح جان ایجاد می شود که تا سال آینده شیرینی اش در دل جای خوش میکند .
اینگونه میشود که با کرشمه ای دو کار بر مدار زمان مینشیند صفای دل و جلای جسم و این برنامهء ویژه کوهنوردی در نیمه شب در حالی که ستارکان به تماشا نشسته اند رقم میخورد.
زنیرو بود مرد را راستی
زسستی کژی زاید و کاستی
ورزشکار باشید و مانا

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع